ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΔΗΣ_
Η μία εξήγηση του μεγάλου ραντεβού που ονειρεύονται οι οπαδοί των “αιωνίων” αλλά και όλοι οι Ελληνες μπασκετόφιλοι για το βράδυ της 13ης Μαΐου, είναι... ελληνική. Το “θα τα πούμε στον τελικό” ή, στην δεύτερη μορφή του “θα τους καμαρώσουμε στον τελικό”, εν πολλοίς οφείλεται στον έμφυτο παρορμητισμό και ενθουσιασμό μας. Υπάρχει όμως και η άλλη εξήγηση, η πιο μπασκετική που επίσης δικαιολογεί όνειρα και ορέξεις.
Η ΤΣΣΚΑ δίκαια λογίζεται ως το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης. Τρομερή πληρότητα, απίστευτο ταλέντο και μια χημεία που δικαίωσε τις επιλογές του Καζλάουσκας και δίνει την εικόνα της ομάδας και όχι του συνόλου που στηρίζεται σε προσωπικές εξάρσεις. Κατ' επέκταση δίκαια λογίζεται και ως το μεγάλο φαβορί του ημιτελικού με τον Παναθηναϊκό, ο οποίος ουκ ολίγες φορές προβλημάτισε φέτος, έστω κι αν έφτασε ως την Πόλη.
Η Μπαρτσελόνα λογικά θεωρείται ότι θα μπει στον άλλο ημιτελικό, με τον Ολυμπιακό, τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά από τους Ερυθρόλευκους. Πιο “παιγμένη” ομάδα, χωρίς να υστερεί σε ποιότητα υλικού και σαφώς υπερτερώντας σε παραστάσεις, εμπειρίες τέτοιων αγώνων και άλλα πολύ χρήσιμα για νοκ – άουτ ματς.
Ενώ, λοιπόν, η ψυχρή ματιά δεν δίνει το “κλισέ” 25% των φάιναλ φορ στους δικούς μας εκπροσώπους, υπάρχει ένας παράγοντας που το καθιστά τουλάχιστον ρεαλιστικό. Οι προπονητές. Ποτέ δεν ασπάστηκα τα... καφενειακά υποτιμητικά σχόλια για τον Καζλάουσκας. Ποτέ και δεν θεώρησα ότι ο Πασκουάλ απλά εξαργυρώνει τους παικταράδες που του παίρνουν. Για τον Λιθουανό έχω ακούσει καλά από παίκτες που έχουν συνεργαστεί μαζί του, για τον Ισπανό η προσωπική μου γνώμη δεν είναι ενθουσιώδης, αλλά σε καμία περίπτωση και απαξιωτική. Κλείνοντας την παρένθεση των προσωπικών εκτιμήσεων για τους... άλλους, λέω με απόλυτη βεβαιότητα, ότι οι δύο προπονητές των δικών μας ομάδων είναι πολύ μπροστά από τους αντιπάλους.
Σε ένα ματς, 40 λεπτά που παίζουν ρόλο τα πάντα και όχι σε μαραθώνιο αγώνων που ο καλύτερος συνήθως θα επικρατήσει σε διάρκεια, ο Ιβκοβιτς και ο Ομπράντοβιτς μπορούν να κάνουν την διαφορά. Ο Πασκουάλ δεν είναι χθεσινός, αλλά παραμένει “μαθητούδι” σε τέτοιες καταστάσεις απέναντι στον Ντούντα. Ο Καζλάουσκας έχει τρόπο, έχει μέθοδο, αλλά το ρίσκο, το ένστικτο και την έμπνευση του Ομπράντοβιτς μέσα στο ματς, ούτε που τα διανοείται. Σε ένα 40λεπτο τόσο ιδιαίτερων συνθηκών, παίζει ρόλο το τάιμ άουτ, το τρικ της μίας επαναφοράς, οι αλλαγές άμυνας από φάση σε φάση και όσα μπορούν να βάλουν μπελά στον αντίπαλο. Εκεί, οι ελληνικές ομάδες υπερτερούν. Οι Σέρβοι είναι ανώτεροι των αντιπάλων τους και αυτοί είναι οι βασικοί παράγοντες που το φάιναλ φορ μπορεί, έστω και λίγο αισιόδοξα, να αρχίσει με 25% για κάθε ομάδα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου