Μία από τις μεγαλύτερες βλακείες
όλων των εποχών είναι η απουσία παικτών
σε τελικούς μεγάλων διοργανώσεων λόγω κίτρινων καρτών. Όχι τόσο επειδή οι
ομάδες θα χάσουν μερικούς βασικούς ποδοσφαιριστές τους, αλλά διότι οι ίδιοι οι
παίκτες για μία κάρτα (πολλές φορές και αμφιλεγόμενη) θα στερηθούν της φοβερής
–και σε πολλές περιπτώσεις once in a lifetime- εμπειρίας του να παίξουν σε έναν
τελικό Μουντιάλ, EURO ή Τσάμπιονς Λιγκ. Εντάξει, αν κάποιος είναι ηλίθιος σαν
τον Τέρι, που έριξε γονατιά στον Αλέξις, και θα χάσει τον τελικό του Μονάχου ή
εγκληματίας σαν τον Ριμπερί, που πρόπερσι πήγε να κόψει την μπάλα στον Λισάντρο
Λόπες της Λιόν και τιμωρήθηκε με τρεις αγωνιστικές, χάνοντας το δικαίωμα να
αγωνιστεί με την Μπάγερν στον τελικό απέναντι στην Ιντερ, τότε ορθώς και
εφαρμόζεται ο κανονισμός.
Όμως, τι σχέση έχουν τα παραπάνω παραδείγματα με τους Αλάμπα, Λ. Γκουστάβο,
Μπαντστούμπερ (Μπάγερν) και Ραμίρες –που είναι παικταράς και μας το απέδειξε-,
Μεϊρέλες, Ιβάνοβιτς (Τσέλσι), οι οποίοι δεν θα πατήσουν το χορτάρι της Allianz Arena στις 19 Μαϊου; Η ΦΙΦΑ πήρε γραμμή τη βλακεία της και
από το περασμένο Μουντιάλ, σβήνει τις κίτρινες ενόψει τελικού, ενώ η ΟΥΕΦΑ, που
διοργανώνει και το Τσάμπιονς Λιγκ, από το EURO που μας έρχεται θα σβήνει τις κάρτες από τη φάση των ομίλων.
Ας κάνουμε και μια αναδρομή να δούμε μερικές περιπτώσεις σημαντικών παικτών
που έχασαν τελικούς από τον άδικο κανονισμό.
1990: Ο Κλαούντιο Κανίγια σκοράρει επί της Ιταλίας στον ημιτελικό του
Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά χάνει τον τελικό της Αργεντινής κόντρα στου
Γερμανούς.
1994: Η Αρσεναλ κέρδισε 1-0 την Πάρμα στο Κύπελλο Κυπελλούχων, χωρίς όμως
τον καλύτερο επιθετικό της, Ιαν Ράιτ, που έχασε τη μεγάλη αναμέτρηση λόγω
καρτών.
1994: Η ατυχία χτύπησε δύο φορές την πόρτα του Αλεσάντρο Κοστακούρτα! Πρώτα
έχασε το επικό Μίλαν-Μπαρτσελόνα 4-0 στην Αθήνα (για τον ίδιο λόγο έλειψε και ο
παρτενέρ του στην άμυνα, ο μέγιστος Φράνκο Μπαρέζι) και μετέπειτα τον τελικό
του Μουντιάλ στις ΗΠΑ, επί της Βραζιλίας!
1996: Ο ντελικάτος χαφ της Γερμανίας Αντρέας Μέλερ απουσιάζει από τον
τελικό του EURO στο 2-1 επί της
Τσεχίας. Εκεί που ίσχυσε για πρώτη φορά ο αστείος θεσμός του Golden Goal.
1999: Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έπαιξε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με την
Μπάγερν χωρίς τη ραχοκοκαλιά της, δηλαδή τους Κιν και Σκόουλς. Βέβαια, αν έχεις
την τύχη του Φέργκιουσον… διαβαίνεις!
2002: Ο κορυφαίος παίκτης των Γερμανών στο Παγκόσμιο της Ασίας, ο Μίχαελ
Μπάλακ, λείπει από το ραντεβού με τη Βραζιλία στον τελικό. Η ήττα με 2-0 δεν
προκάλεσε έκπληξη.
2003: Ο Τσέχος Πάβελ Νέντβεντ, στην κορυφαία φάση της καριέρας του, χάνει
τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Γιουβέντους απέναντι στη Μίλαν.
2004: Ο Γιώργος Καραγκούνης (μα αυτός βρέθηκε ρε γαμώτο;) δέχεται δεύτερη
κίτρινη στον ημιτελικό με την Τσεχία και δεν παίζει κόντρα στους Πορτογάλους
στο Ντα Λουζ. Ακόμη δεν το έχει ξεχάσει…
Μερικές περιπτώσεις, από τις πολλές, είναι των Φλέτσερ, Ντάνι Αλβες,
Αμπιντάλ στον Μπαρτσελόνα-Μάντσεστερ 2-0 του 2009, όπως και του Μότα της Ιντερ
έναν χρόνο αργότερα.
ΥΓ: Ολη η κουβέντα ξεκίνησε από την ΟΥΕΦΑ, που απέρριψε την ένσταση που
έκανε η FIFPro, η οποία ζήτησε να αγωνιστούν κανονικά στον τελικό οι
6 άτυχοι (όχι βέβαια ο Τέρι).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου