Ουφ! Μόδα ήταν και πέρασε...

gettyimages

ΕΥΘΥΜΗΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ_

Οι μόδες έρχονται και παρέρχονται... Εξι μέρες ήταν αρκετές για να τελειώσει μία απ' αυτές: Της Μπαρτσελόνα. Δικαίως ή αδίκως κράτησε 6-7 χρονάκια. Από τον “μάγο” Ροναλντίνιο, που στα δύσκολα κρυβόταν, στην παρέα του Μέσι. Μια ομάδα που αγάπησαν ξαφνικά μεγάλοι και -κυρίως- μικροί, που έκανε trend τις facebook-ικές φωτογραφίες στο “¨Καμπ Νου” και που πήρε από διάφορους τον τίτλο της “κορυφαίας ομάδας όλων των εποχών”... Ετριζαν τα κόκαλα του Φέρεντς Πούσκας, θα “κουφάθηκε” ο Γιόχαν Κρόιφ που ηγήθηκε του “total football” του Αγιαξ...

Οπως και να 'χει, όταν έφυγε από τη μόδα ο Ροναλντίνιο και ο Ράικαρντ από τον πάγκο, με τον Γουαρδιόλα πια αντικαταστάτη, γιγαντώθηκε αυτό το φαινόμενο, χάρη στο περίφημο “τίκι-τάκα” ποδόσφαιρο. Πάσα πίσω, πάσα πλάγια και μία κάθετη στο τέλος ή ένας συνδυασμός (μαγικός αν μη τι άλλο) για την τελική προσπάθεια. Το κόλπο έπιασε πολλάκις, ειδικά κόντρα σε αδύναμες άμυνες ακόμα και ισχυρών ομάδων (πχ. Ρεάλ), αλλά εν τέλει μπαγιάτεψε και κούρασε.

Και κάπου εκεί αποδεικνύεται ότι ο Πεπ Γουαρδιόλα είναι απλά ένας καλός διαχειριστής και όχι ένας φοβερός κόουτς. Γιατί αποδείχθηκε κυρίως στα δύο ματς με την Τσέλσι ότι δεν είχε τίποτα διαφορετικό να παρουσιάσει. Γιατί όταν η Τσέλσι έβαλε το πούλμαν μπροστά στο τέρμα, δεν επέδειξε καμία εναλλακτική λύση. Η μπάλα γύρω-γύρω όλοι και ουσία καμία. Ακόμα και τα κόρνερ με πάσα τα εκτελούν οι “μπλαουγκράνα”. Αυτό ξέρουν, αυτό τους έμαθαν, αυτό κάνουν. Ο Καταλανός τεχνικός δεν έχει μάθει στους παίκτες να σουτάρουν εκτός περιοχής. Μόνο να πασάρουν. Ενα σουτ αποτόλμησε ο Μέσι έξω από τα 18 μέτρα και η μπάλα πήγε στο δοκάρι. Η Μπαρτσελόνα δεν έχει καν έναν σέντερ φορ για να γεμίσει την περιοχή και να εκμεταλλευτεί τυχόν σέντρες. Τον ρόλο αυτόν ανέλαβε πάνω στην απελπισία του φινάλε ο μέσος Κεϊτά, γιατί ο αμυντικός Πικέ τραυματίστηκε νωρίς.

Στον μεταγραφικό και δαπανηρό σχεδιασμό του καλοκαιριού, ξοδεύτηκαν χρήματα για τον Φάμπρεγας, που ο έρμος από ένα μοντέρνο χαφ στην Αρσεναλ μετατράπηκε σε επιθετικό! Βεβαίως ξέρει να πασάρει με τα... χίλια και γι' αυτό αποκτήθηκε, αλλά θυμάται κανείς ότι στο “Στάμφορντ Μπριτζ” έχασε τέσσερις κλασικές ευκαιρίες που ενδεχομένως να έκριναν την πρόκριση; Επίσης, δόθηκαν και γύρω στα 40.000.000 ευρώ για τον Αλέξις Σάντσες. Εναν ακόμα περιφερειακό επιθετικό. Και τώρα που ο παιχταράς και μέγας γκολτζής Βίγια είναι νοκ άουτ, η ομάδα ξέμεινε από λύσεις. Με μεγαλύτερη προνοητικότητα, δεν θα έμεναν οι Καταλανοί χωρίς φορ και με κάτι συμπαθή πιτσιρίκια τύπου Κουένκα και Τέγιο, να προσπαθούν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Οσο για τη φαεινή ιδέα να παίξουν με το... αμίμητο 3-3-4; Δύο γκολ έβαλε η Τσέλσι και αν έπαιζε ως το τέλος με έντεκα, ίσως και παραπάνω...

Για να μην παρεξηγούμαστε, όταν οι συνδυασμοί των παικτών της Μπαρτσελόνα “πιάνουν”, τότε το θέαμα είναι μοναδικό. Αλλά, ακόμα και αυτό το “μαγικό”, έγινε προβλέψιμο. Μέρος αυτού του μονότονου τρόπου παιχνιδιού. Αυτού, που ο στόπερ της ομάδας είναι εκ των παικτών που κάνουν τις περισσότερες πάσες στο παιχνίδι. Κι αυτό σίγουρα δεν είναι θέαμα, έτσι; Συν τοις άλλοις, η Μπαρτσελόνα φέτος δεν δείχνει να “πετάει” μέσα στο γήπεδο, εν αντιθέσει με τις άλλες χρονιές και -μάλλον- κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει το γιατί. Οι ποδοσφαιριστές της δείχνουν “σκασμένοι” και μπουχτισμένοι, σίγουρα όχι όμως από τη συσσώρευση τίτλων τα τελευταία χρόνια.

Στις σκανδαλώδεις περιπτώσεις που ευεργετήθηκε η Μπάρτσα από τη διαιτησία, δεν χρειάζεται να αναφερθούμε. Σχεδόν πάντα, ο ισχυρός ευνοείται και αυτό το έχουμε όλοι αποδεχτεί. Ας περάσει ο επόμενος λοιπόν...


ΥΓ: Πριν καν φτάσουμε στον ημιτελικό της Τετάρτης, η Τσέλσι χάλασε το “κλάσικο” που όλοι περιμέναμε. Αν μη τι άλλο, ο Ντρογκμπά το άξιζε, το ήθελε και γι' αυτό πήρε την πρόκριση σχεδόν μόνος του. Σέντερ φορ με “καρύδια” στα 34 του. Σέντερ φορ που η Μπαρτσελόνα δεν έχει...

apimages