ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΔΗΣ_
Τον τελικό που δεν είδαμε στην Πόλη, θα τον δούμε από αύριο σε τουλάχιστον τρεις εκδόσεις. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός επιστρέφουν στις μεταξύ τους αναμετρήσεις για τον μεγάλο ελληνικό τίτλο και τα περισσότερα ερωτηματικά που περιμένουμε να απαντηθούν, περιστρέφονται γύρω από τους πρωταθλητές Ευρώπης.
Κάθε μέρα που ξημερώνει είναι ένα ερωτηματικό για τον φετινό Ολυμπιακό, με την έννοια του ότι δεν έχει προηγούμενο μέτρο σύγκρισης αυτή η ομάδα για να μπορείς έστω να υποθέσεις πώς θα αντιδράσει. Μέχρι τώρα οι απαντήσεις που έχει δώσει είναι θριαμβευτικές και... εκκωφαντικές, αλλά το “μυστήριο” δεν παύει να υφίσταται.
Πρώτο και κύριο ζητούμενο είναι να δείξει πώς μπορεί μια ομάδα πολύ νέα σε ηλικίες και παραστάσεις, μέσα σε τρεις μέρες να “ξεχάσει” τον ευρωπαϊκό άθλο και να μπει με το μάξιμουμ πνευματικής συγκέντρωσης στους τελικούς των πλέι οφ. Ο Ιβκοβιτς αποτελεί και γι' αυτό μια καλή εγγύηση, αλλά σε προπονήσεις δύο ημερών είχε δύσκολη δουλειά να κάνει.
Ενας άλλος σημαντικός παράγοντας, είναι ότι σε αυτή την σειρά των αγώνων, για τον Ολυμπιακό υπάρχει το “πρέπει”. Στην Πόλη πήγε έχοντας ήδη κάνει υπέρβαση και γνωρίζοντας ότι το χειροκρότημα ήταν εξασφαλισμένο. Στους τελικούς μπαίνει για το μεγάλο απωθημένο που υπάρχει χρόνια στον κόσμο και την ομάδα, μπαίνει με πλεονέκτημα έδρας, μπαίνει πλέον και με πολύ μεγαλύτερες προσδοκίες απ' όλους λόγω της Ευρωλίγκας.
Για τον Παναθηναϊκό τα πράγματα είναι πιο απλά. Οχι πιο εύκολα, αλλά πιο “αυτοματοποιημένα”. Η πλειοψηφία των παικτών ξέρει να κάνει αυτό που λέει διαρκώς ο Ομπράντοβιτς περί “αλλαγής τσιπ”, η πλειοψηφία των παικτών έχει παίξει τελικούς και σε άλλες έδρες και μετά από φάιναλ φορ, άρα σε γενικές γραμμές είναι πιο προβλέψιμο το τι θα παρουσιάσουν στο γήπεδο οι Πράσινοι ως προς την συγκέντρωση και τον έλεγχο των ιδιαίτερων συνθηκών αυτών των αγώνων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου