Παράξενο ήταν το παιχνίδι
που έφερε στα ίσια την σειρά των τελικών.
Με αρκετά στοιχεία άξια αναφοράς και
φνάλε που χρειάστηκε και τύχη για τον
Παναθηναϊκό. Και εδώ έχουμε ένα πρώτο
αξιομνημόνευτο στοιχείο. Μέσα στο ΟΑΚΑ,
να φεύγει ο Παναθηναϊκός με 16 πόντους
και να λαχταράει, είναι πρωτόγνωρο. Αλλά
πλέον δεν είναι είδηση ούτε η υστέρησή
του σε ενέργεια έναντι του Ολυμπιακού,
ούτε φυσικά και η στόφα του και η καρδιά
που μόνο μειδίαμα μπορούσε να προκαλεί
σε όσους προεξοφλούσαν εύκολη, συνολική,
επικράτηση του Ολυμπιακού.
Παράξενο παιχνίδι ήταν
ακόμα επειδή το έχασε η ομάδα που το
έλεγξε για τρία από τα τέσσερα δεκάλεπτα.
Ναι, είναι φανερό ότι ο Ολυμπιακός το
πιστεύει για τα καλά, αν και σήμερα
έδειξε μερικές... ασθένειες. Μπορεί να
χαρακτηριστεί και άτολμος στο πρώτο
ημίχρονο που δεν ξέφυγε περισσότερο,
ενώ η καθίζησή του στα έξι λεπτά του
τρίτου δεκαλέπτου ήταν θέμα μυαλού,
κάτι που έδειχνε για πολύ καιρό να το
έχει κουμαντάρει. Εδειξε στη συνέχεια
ότι δεν τα παρατάει ποτέ, αλλά αυτή την
φορά δεν του ήταν αρκετό.
Δεν ήταν παράξενο το
ότι ο Παναθηναϊκός με τον γνωστό
Διαμαντίδη και εντυπωσιακό διάστημα
είχε μέσα στο παιχνίδι και νίκησε. Το
θέμα είναι ότι παραμένουν απελπιστικά
λίγοι οι φορμαρισμένοι παίκτες του
Παναθηναϊκού. Ο Καϊμακόγλου είναι ψηλά,
ο Βουγιούκας παλεύει και από 'κει και
πέρα, ελάχιστες εκλάμψεις υπάρχουν. Τα
ματς ανά τρεις μέρες δεν μοιάζουν να
είναι υπέρ του Παναθηναϊκού στην παρούσα
φάση. Κάθε άλλο.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν
πήρε με την ψυχή στο στόμα ένα ματς που
άλλες φορές θα το μετέτρεπε σε θρίαμβο
αφού βρήκε μπόσικο για λίγα λεπτά τον
αντίπαλο. Ο Ολυμπιακός έχυσε την καρδάρα
του πρώτου ημιχρόνου, την ξαναγέμισε
στην τελευταία περίοδο, αλλά... γάλα δεν
ήπιε. Και πλέον μπαίνει το ερωτηματικό
στην ψυχολογία. Πήρε πάνω του ο Παναθηναϊκός
από μια νίκη; Νιώθει ξαφνικά πίεση ο
Ολυμπιακός χάνοντας μια ευκαιρία και
πηγαίνοντας ισόπαλος στο ΣΕΦ; Πραγματικά
δύσκολα τολμάς την πρόβλεψη, χωρίς να
μας έχει αλλάξει η γενική εικόνα των
δύο αγώνων που είναι υπέρ του Ολυμπιακού.
Υ.Γ.1: Δεν μας
τιμά ως χώρα ότι είναι είδηση, αλλά θα
ήταν και... αμαρτία να μην σταθούμε στην
ατμόσφαιρα που έχει επικρατήσει στους
δύο πρώτους τελικούς. Εντάξει, όχι ότι
ησυχάζει κανείς, αλλά έτσι που (δεν)
άρχισαν τα ματς με τις πέτρες, με θαύμα
μοιάζει η εξέλιξη.
Υ.Γ. 2: Μπήκε η
διαιτησία στην κουβέντα από το δεύτερο
ματς. Με τα περίφημα κριτήρια δεν βγάζεις
άκρη, όπως θέλει ο καθένας στα παρουσιάζει.
Αν όμως ο Διαμαντίδης έχει πατήσει την
γραμμή στα δέκα δευτερόλεπτα είναι μεγάλη
γκάφα του Γκόντα και δεν στέκει κανένα
“δεν το είδε”.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου