Η Χρυσή Αυγή, η Θύρα 4 και οι ανησυχητικές ομοιότητες (του ΚΩΣΤΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ)

 

Δεν γνωρίζω τι ακριβώς συνέβη έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής το απόγευμα της Τετάρτης 11/9, οπότε προτιμώ να μην το σχολιάσω. Είναι πάντως δεδομένο ότι με αφορμή την υπόθεση Κάτσε, οι οργανωμένοι οπαδοί του ΠΑΟΚ και οι Χρυσαυγίτες άνοιξαν μια βεντέτα που δε νομίζω να τελειώσει ήσυχα. Μέχρι πρότινος, η ένταση κατοικούσε στις ανακοινώσεις των δυο πλευρών (εκ των οποίων, η πρώτη απάντηση της «Θύρας 4» αποτελεί ένα από τα καλύτερα οπαδικά κείμενα που έχω διαβάσει ποτέ), ήταν όμως απολύτως βέβαιο ό,τι σύντομα θα εγκατέλειπε τις λέξεις και θα έβγαινε στους δρόμους.

Με αφορμή τη συγκεκριμένη διαμάχη ωστόσο προκύπτει ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Πόση ακροδεξιά χωράει στα πέταλα των οργανωμένων; Το περασμένο καλοκαίρι δημοσιεύτηκε έρευνα σύμφωνα με την οποία οι οπαδοί του Ολυμπιακού ψηφίζουν Χρυσή Αυγή σε ποσοστό 7%, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού 7,6%, της ΑΕΚ 3,6% και του ΠΑΟΚ 10,1% . Μια άλλη έρευνα , του καθηγητή Γιάννη Ζαϊμάκη στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, αναφέρει ότι σε δείγμα 650 οπαδών στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και το Ηράκλειο, το ποσοστό της Χρυσής Αυγής στους συνδέσμους ξεπερνάει το 12%.

Η ψυχοσύνθεση του οργανωμένου, μοιάζει σε πολλά πράγματα με την ψυχοσύνθεση του Χρυσαυγίτη. Αμφότεροι καθορίζονται από την ιδιότητα του οπαδού, αμφότεροι πιστεύουν φανατικά στην ανωτερότητα της ομάδας, του σκοπού τους, των ιδεών τους, αμφότεροι θεωρούν τους απέναντι «εχθρούς», αμφότεροι τρέφονται με μίσος και ταυτόχρονα με μια στρεβλή αίσθηση της αγάπης («αγαπώ τον ΠΑΟΚ, για αυτό μαχαιρώνω Ολυμπιακούς», «αγαπώ την Ελλάδα, για αυτό μαχαιρώνω μετανάστες»). Αμφότεροι θεωρούν τη βία απαραίτητο σύμμαχο στις επιδιώξεις τους. Και αμφότεροι θεωρούν ότι είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι στην πραγματικότητα.
Με όσο αποτροπιασμό λοιπόν κι αν εκφράζονται για τη Χρυσή Αυγή οι ΠΑΟΚτσήδες εν προκειμένω ή οι ΑΕΚτσήδες στην περίπτωση Κατίδη, σε κάποιο βαθμό αποτελούν διαφορετικές όψεις του ίδιου φαινομένου.

Υπό αυτό το πρίσμα, βρίσκω την κόντρα της Θύρας 4 με τη Χρυσή Αυγή ιδιαίτερα  χρήσιμη: Αποτρέπει σε πρώτη φάση τον κίνδυνο δημιουργίας σημαντικών ακροδεξιών πυρήνων στα ελληνικά γήπεδα. Εκεί όπου έτσι κι αλλιώς βρίσκει παρηγοριά όλη η ασχήμια και η παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας. Το τελευταίο πράγμα που μας λείπει είναι ο φασισμός. Ο οργανωμένος, κομματικοποιημένος φασισμός εννοώ. Διότι ο ανοργάνωτος, ο ατομικός, κόβει εισιτήριο εδώ και χρόνια...

πηγή: http://www.prismasport.gr