ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ_
Ο Ολυμπιακός πρωταθλητής Ευρώπης στο μπάσκετ. Μοιάζει τόσο απίστευτο, με βάση τις προσδοκίες στην αρχή της χρονιάς, σαν να έλεγε κάποιος ότι στο ποδόσφαιρο ο Ολυμπιακός θα έπαιζε το ερχόμενο Σάββατο τελικό Τσάμπιονς Λιγκ στο Μόναχο! Στην πιο low budget σεζόν, με πιτσιρικάδες σαν τον MVP του τελικού Παπανικολάου, τον Μάντζαρη και το Σλούκα. Με ένα παρεξηγημένο ταλέντο που απογειώθηκε το τελευταίο 5μηνο (Πρίντεζη). Με Αμερικανάκια, όπως οι Λο, Ντόρσεϊ, Χάινς, που οι γνώστες του μπάσκετ θεωρούσαν –ορθώς κατά τη γνώμη μου- ότι ανήκουν στο CBA (το πρωτάθλημα όσων αδυνατούν να βρουν συμβόλαιο στο ΝΒΑ ή την Ευρώπη). Με «κοινοτικούς» ή Ευρωπαίους δεύτερης διαλογής, σαν τον Αντιτς, τον Κέσελ, τον Γκεσεβίτσιους. Με ένα μόνο αυθεντικό σταρ στη σύνθεσή του, τον Βασίλη Σπανούλη, κι αυτόν φορτωμένο σκιές για το αν μπορεί να πάρει μία ομάδα στις πλάτες του, ή αν βολεύεται στη σκιά ενός Διαμαντίδη ή ενός Μπατίστ. Και με έναν προπονητή, που ουδείς αμφισβητεί την αξία του, αλλά όλοι υπενθύμιζαν την ηλικία του και τις πολλές αποτυχημένες απόπειρες στην πολύχρονη καριέρα του να βρίσκεται πιο συχνά στην κορυφή της Ευρώπης. Τον μεγάλο δάσκαλο Ντούσαν Ιβκοβιτς.
Με ιδιοκτήτες –την οικογένεια Αγγελόπουλων- φευγάτους το περασμένο καλοκαίρι, περίπου αναγκαστικά παραμένοντες από τη στιγμή που δεν βρέθηκε διάδοχη λύση, και το κυριότερο, μία ομάδα χωρίς κόσμο να την πιστεύει και να την παρακολουθεί. Μόλις 50 ήταν οι κρατήσεις εισιτηρίων για το φάιναλ φορ πριν τους προημιτελικούς με τη Σιένα, κάπου ανάμεσα στους 2-3.000 οι φίλαθλοι που παρακολούθησαν τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ σε όλη αυτή την πορεία του προς το φάιναλ φορ (πριν τα παιχνίδια με τη Σιένα).
Γιατί τα υπενθυμίζω όλα αυτά; Πολύ απλά, γιατί το έπος του Ολυμπιακού στην Κωνσταντινούπολη ενδεχομένως ξεπερνά όλα τα προηγούμενα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Ναι, η εθνική του Γκάλη το 87 έκανε μία σειρά από υπερβάσεις, αλλά πέραν του ταλέντου των 4 σωματοφυλάκων της (Γιαννάκης, Φασούλας, Φάνης και ο «Θεός» του ελληνικού μπάσκετ) έπαιζε στην έδρα του και χρειάστηκε ένα 15νθήμερο για φτάσει στο «νόστιμο ήμαρ». Ναι, η Πατουλίδου κέρδισε κόντρα σε όλα τα προγνωστικά εκείνη την κούρσα των 100 μέτρων μετ εμποδίων στη Βαρκελώνη, αλλά χρειάστηκε να σκοντάψει η Αμερικανίδα για να τα καταφέρει.
Μόνο το έπος της Εθνικής μας στο Euro 2004 συγκρίνεται με το σημερινό, αλλά κι αυτό αφορούσε αγωνιστική δράση ενός μήνα. Και μάλιστα σε ένα σπορ, όπου οι Δαβίδ που νικούν τους Γολιάθ εμφανίζονται με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα απ ότι στο μπάσκετ. Εκεί, ο πιο δυνατός εννέα στις δέκα φορές κερδίζει. Κι όταν μάλιστα πρέπει να κερδίσει όχι ένα ματς, αλλά μία σειρά από ματς σε ένα διάστημα οκτώ ολόκληρων μηνών (20 τον αριθμό), το πράγμα δυσκολεύει.
Οκτώ μήνες στους οποίους ο Ολυμπιακός γνώριζε συχνά σφαλιάρες στην πρώτη φάση και πάλευε το Δεκέμβρη για να συνεχίσει στους «16», ανησυχούσε μέχρι το τελευταίο ματς το Φεβρουάριο για το αν θα προκριθεί στους «8» και το Μάρτη όλοι πίστευαν ότι θα αποχωρήσει από την ευρωπαϊκή σκηνή με ιπποτικά χειροκροτήματα για την προσπάθεια. Ε, μάλλον ούτε μία πιθανότητα στις 100 δεν έχει μία ομάδα με τη συγκεκριμένη αφετηρία του Ολυμπιακού τον Οκτώβρη, ώστε να στρογγυλοκάθεται τώρα στην κορυφή της Ευρώπης.
Κι επειδή αρχίζουν και οι τελικοί των πλέι οφ την Πέμπτη και γυρνάμε στην «αιώνια» αντιπαλότητα, μία επισήμανση. Τα έξι ευρωπαϊκά του Παναθηναϊκού, ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί μία… ζωή για να τα ξεπεράσει. Κι εάν… Γιατί δεν φτάνεις έτσι εύκολα στην κορυφή της Ευρώπης, όσα χρόνια κι αν βρίσκεσαι στην κορυφογραμμή. Να, ο Ολυμπιακός από τότε που ανέλαβαν οι Αγγελόπουλοι και έριξαν ένα καράβι λεφτά στην ομάδα, βρέθηκε δύο φορές στα προημιτελικά και άλλες δύο στο φάιναλ φορ και νερό από τη βρύση δεν ήπιε. Εμελλε να συμβεί φέτος, σε μία απίστευτη διαδρομή.
Αλλά ο φετινός Ολυμπιακός, στο δεύτερο –«μόλις»- ευρωπαϊκό τίτλο έναντι στα έξι του Παναθηναϊκού, κατάφερε και πάλι να πάρει μία πρωτιά. Το 97 στη Ρώμη ήταν ο πιο άνετος περίπατος στην ιστορία των ευρωπαϊκών τελικών, την Κυριακή ήταν ο πιο «καρυδάτος» τίτλος που έχει κατακτήσει ποτέ ελληνικός σύλλογος. Πιο «καρυδάτος» -με βάση τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν στο ματς- και από εκείνον του Παναθηναϊκού κόντρα στην παντοδύναμη Μπολόνια μέσα στο σπίτι της...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου