ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΔΗΣ_
Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς
πιθανότατα θα ανησυχούσε για τον
υπέρμετρο ενθουσιασμό των παικτών του,
έστω κι αν ο πρώτος τελικός είχε...
απομακρυνθεί κατά τέσσερις μέρες από
τον θρίαμβος της Πόλης. Το 1-0, όμως, στους
τελικούς των πλέι οφ, από αυτόν τον
ενθουσιασμό το είδε τελικά να εδραιώνεται
και να επιτυγχάνεται.
Το αρχικό του σχήμα
με Κέσελ και Αντιτς μέσα και
Παπανικολάου – Πρίντεζη, στην πράξη
οδήγησε το ματς σε ένα κοντρόλ τέμπο
που έμοιαζε να βολεύει τον Παναθηναϊκό
ο οποίος ήθελε να σπάσει τον τσαμπουκά
της έδρας. Ο Ντούντα διέκρινε ότι έλειπε
τελικά μια “σπίθα” από την ομάδα του,
έριξε πακέτο μέσα τους δύο Ελληνες και
το ματς μπήκε με συνοπτικές διαδικασίες
σε έναν δρόμο που αποδείχθηκε ότι δεν
είχε επιστροφή.
Δύο πολύ σημαντικά
πράγματα κρατάει ο Ολυμπιακός πέρα
φυσικά από τη νίκη. Το ένα ότι την πέτυχε
με τον Σπανούλη να σκοράρει ελάχιστα,
άλλο ένα δείγμα ότι πλέον όλοι έχουν
συνειδητοποιήσει ότι μπορούν να ηγηθούν
ανά πάσα στιγμή. Το δεύτερο, ότι στην
αντεπίθεση του Παναθηναϊκού, αυτή την
φορά οι Ερυθρόλευκοι αντέδρασαν άμεσα
και ψύχραιμα. Το έκαναν να φανεί σαν
παρένθεση και δεν έφτασαν σε αγωνιώδες
φινάλε που να κρέμονται τα πάντα από
μια κλωστή.
Για τον Παναθηναϊκό
θα μπορούσε να θεωρηθεί απλά ένα
μέτριο παιχνίδι, αν δεν υπήρχε ένας
παράγοντας που προβληματίζει σε διάρκεια.
Ο Μπατίστ δεν είναι καλά και αυτό
φαίνεται. Οσο σούπερ κι αν εμφανίζεται
ο Βουγιούκας, η “απουσία” του Αμερικανού
στοιχίζει. Φάνηκε στα ριμπάουντ, φάνηκε
στα χαμένα χουκ που άλλοτε τα είχε
ψωμοτύρι.
Η έδρα, λοιπόν, έμεινε
αλώβητη στην πρεμιέρα των τελικών,
το μπάσκετ ευτυχώς είναι το μοναδικό
αντικείμενο κουβέντας μετά το ματς και
το ενδιαφέρον κορυφώνεται για την
συνέχεια με τον Ολυμπιακό να δείχνει
παθιασμένος για τον δεύτερο μεγάλο
τίτλο της χρονιάς, αλλά τον... παλιό σε
τέτοιες ιστορίες Παναθηναϊκό πάντα να
θεωρείται ικανός για να ανατρέψει τα
δεδομένα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου