Από το ρινγκ των τηλεοπτικών στούντιο στα γήπεδα της Πολωνίας

ΡΟΥΛΑ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ_

Γεγονότα, όπως εκείνο που εκτυλίχθηκε στο στούντιο του ΑΝΤ-1 με πρωταγωνιστή τον εκλεγμένο –για να μη ξεχνιόμαστε- από τους Έλληνες πολίτες, βουλευτή της Χρυσής Αυγής Κασιδιάρη, συνήθως ξυπνάνε το πατριωτικό μας ένστικτο και την ανάγκη να ενωθούμε όλοι ενάντια στο «κακό». Και για να μην παρεξηγηθώ, ορθώς αντιδράσαμε και θιχτήκαμε η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, καταδικάζοντας αυτά τα φαινόμενα, που δεν έχουν θέση σε μια δημοκρατική χώρα. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που χρειάζεται μεγάλη συζήτηση και δεν είναι της παρούσης.

                                                                                              

Σε ειδικές συνθήκες λοιπόν είθισται να γινόμαστε μια γροθιά! Όπως θα γίνουμε και ενόψει της έναρξης του Euro της Πολωνίας. Και αυτή τη φορά η αίσθησή μου είναι ότι η συσπείρωση του λαού θα είναι ακόμη μεγαλύτερη και πως το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου θα προσελκύσει ακόμη και εκείνους ή εκείνες που ήταν αλλεργικοί-ες στην ιδέα της στρογγυλής Θεάς. Πολύ απλά, διότι ο κόσμος σιχάθηκε, βαρέθηκε, κουράστηκε, να βομβαρδίζεται καθημερινά από τις πολιτικές αναλύσεις και τους εθνοσωτήρες.

Ο κόσμος ψάχνει εναγωνίως από κάπου να πιαστεί, έναν τρόπο να τονωθεί η εθνική του υπερηφάνεια που έχει τσαλακωθεί για τα καλά και βλέπει τον αθλητισμό ως μία διέξοδο, να μην πω τη μόνη τον τελευταίο καιρό, για να πετύχει το στόχο του. Την ώρα που όλο το οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό σύστημα καταρρέει, ο ελληνικός αθλητισμός με τις επιτυχίες του σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο αντιστέκεται και κρατάει ψηλά τη σημαία της πατρίδας μας.

Ας κάνουμε λοιπόν, ένα διάλειμμα από τη μιζέρια μας, όπως πολύ σωστά επεσήμανε και ο καλός φίλος και συνάδελφος Γιώργος Κοσμάς και ας απολαύσουμε τους διεθνείς μας  να αγωνίζονται για το καλύτερο, στα γήπεδα της Πολωνίας.

Καλή επιτυχία Ελλάδα…

ΥΓ: Το ευτύχημα θα ήταν να γινόμαστε μια γροθιά και στην προσπάθεια εξόδου της Ελλάδας από την κρίση, χωρίς παρωπίδες, χωρίς ειρωνείες, χωρίς τσαμπουκάδες, χωρίς παιχνίδια εντυπώσεων. Διότι πραγματικά, διόλου μας απασχολεί ποιος τα λέει πιο όμορφα στα πάνελ, για να τις κερδίσει ή ποιος έχει βαρύτερο χέρι. Η ουσία ενδιαφέρει και εκείνη είναι που έχει χαθεί...  

ΥΓ2: Επίσης, πολύ θα ήθελα να γινόμασταν μια γροθιά και όταν μας έθιγαν ως Έλληνες και ως χώρα, διότι μπορεί να πετυχαίναμε και κάτι. Και όχι να βάζουμε τα χεράκια μας και να βγάζουμε μόνοι μας τα ματάκια μας.