ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΓΚΟΣ_
Ο όρος «δυσφήμηση του αθλήματος» μπήκε –αθλητικά και
δημοσιογραφικά- στο πετσί μας (εξαιρούνται οι… χοντρόπετσοι), πριν από περίπου
ένα χρόνο. Ο Ηρακλής κατηγορούμενος για πλαστογραφία, κατηγορήθηκε για
δυσφήμηση του αθλήματος. Και με μια τέτοια κατηγορία τιμωρήθηκε με την
αυστηρότερη ποινή που ήταν υποβιβασμός. Δηλαδή (για να μην ξεχνιόμαστε), ο
Ηρακλής και δεν δικάστηκε με το άρθρο (και τις ποινές που αυτό προβλέπει) του
Πειθαρχικού Κώδικα που αναφέρεται στην πλαστογραφία και από το άλλο άρθρο που
δικάστηκε (της δυσφήμησης του αθλήματος) διάλεξαν και του έβαλαν την
αυστηρότερη, βαρύτερη ποινή. Κάπως έτσι λοιπόν όλοι έμαθαν -από τους
εκμαυλιστές συνειδήσεων- ότι ο Ηρακλής ήταν αυτός που δυσφήμισε το άθλημα.
Τι
κι αν και άλλοι κατηγορήθηκαν για πλαστογραφία, όπως η Βέροια και η Παναχαϊκή
π.χ.; Αυτοί εκδικάσθηκαν αλλιώς, με άλλες ποινές. Ουχί, υποβιβασμός. Το τι
έγινε εδώ και ένα χρόνο έχει καταγραφεί πολλάκις, οι μάσκες (επίσης πολλάκις)
έπεσαν, το σύστημα ψάχνει (αλλά δεν μπορεί) να αντιστρέψει τις εντυπώσεις όσο
κι αν -επί ματαίω- προσπαθεί.
Δυσφήμηση του αθλήματος για το σύστημα π.χ. δεν
ήταν τα όργια που έγιναν (ήταν και ίδια περίοδος που να πάρει η οργή…) στον
περσινό τελικό ΑΕΚ-Ατρόμητος, δυσφήμηση του αθλήματος δεν ήταν (επί Σισέ…) το
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός στο «Γ.Καραϊσκάκης», δυσφήμηση του αθλήματος δεν ήταν
οι αισχροί διάλογοι που «ψάρεψε» ο υπερκοριός της Ε.Υ.Π., δυσφήμηση του
αθλήματος δεν ήταν τα όσα έλεγαν για σχέδια διαπλοκής παραγοντίσκοι που έμειναν
ατιμώρητοι από την Ε.Π.Ο.; Αργήσαμε να… μάθουμε τι σημαίνει δυσφήμηση του
αθλήματος και προφανώς –τιποτένιοι… καθηγητές- το μάθαμε (επιλεκτικά βεβαίως…)
πέρσι. Και το μάθαμε πέρσι γιατί τότε συνέφερε συγκεκριμένους (που και τώρα
τους καλεί και πάλι ο ανακριτής) και συγκεκριμένα σχέδια.
Ένα χρόνο μετά… Ο Φοίνικας Σύρου αποφάσισε να μην κατεβεί
να παίξει τον πέμπτο τελικό στο Πρωτάθλημα βόλεϊ. Με αυτό τον τρόπο
ολοκληρώνεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων από εκείνο το Σάββατο που δεν άρχισε το
παιχνίδι στη Μίκρα και μετά. Ένα παιχνίδι εντυπώσεων που το συντήρησαν, το
αύξησαν και το υπηρέτησαν (δυστυχώς…) άνθρωποι που δεν ήταν καν στη Μίκρα.
Ετσι αποφάσισε να πράξει ο Φοίνικας Σύρου, αφού πρώτα
θέλησε να παίξει το παιχνίδι στα χαρτιά απέναντι στον Ηρακλή που, τα τελευταία
χρόνια, εκτόξευσε τη δημοτικότητα του αθλήματος στην Ελλάδα και εκπροσώπησε τη
χώρα στην Ευρώπη. Η απόφαση είναι στα όρια της προσβολής. Αν το κάνουν για να
μειώσουν την αξία του Πρωταθλητή, δεν καταφέρνουν κάτι. Ο Ηρακλής έχει πάρει
τόσους τίτλους, έχει παίξει τόσα μεγάλα παιχνίδια που γνωρίζει πολύ καλά τι
σημαίνει Πρωταθλητής και δεν περιμένει από καμία ομάδα που δεν κατεβαίνει να
παίξει ένα παιχνίδι να του πει τι σημαίνει Πρωταθλητής. Αν ο Φοίνικας το κάνει
μικροπολιτικά, παλαιοπολιτικά, καιροσκοπικά για να κερδίσει την κοινή γνώμη,
πάλι αποτυγχάνει διότι ως και τα… καθρεπτάκια που μοίρασαν οι πολιτικοί
εξουσίας πριν τις κάλπες της 6ης Μαΐου έπεσαν στο κενό.
Αυτή η απόφαση θυμίζει
λίγο παιχνίδια σε… αλάνες που όποτε ήθελε ερχόταν κάποιος ή (ακόμη χειρότερο…)
έπαιρνε την μπάλα του και έφευγε. Μόνο που εδώ μιλάμε για Πρωτάθλημα. Τέτοιες
συμπεριφορές λοιπόν δεν θα κάνουν κανέναν Ηρακλή και (γενικώς) κανέναν
Πρωταθλητή να νιώσει μικρός. Απορίας άξιο το γιατί μια ομάδα καλή, αυτό έδειξε
στο γήπεδο, παίρνει αυτή την απόφαση. Το «δεν κατεβαίνω» είναι στα όρια της
προσβολής. Και της δυσφήμησης του αθλήματος.
Από πέρσι ο Ηρακλής διάβασε και
άκουσε πολλά -από τρίτους- χωρίς κανείς να τον (υπο)στηρίξει όταν αποκαλύφθηκε
περίτρανα το σχέδιο που ξεκινούσε από τη… δυσφήμηση του αθλήματος. Αραγε, τι θα
του έλεγαν πάλι αυτοί οι τιποτένιοι καθηγητίσκοι αν ήταν αυτός ήταν η ομάδα που
θα έπαιρνε την απόφαση να μην κατεβεί στο γήπεδο; Η υποκρισία έχει και τα όρια
της.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου