Φέτος βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική ευκαιρία. Να δούμε έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα σε Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα. Κάτι τέτοιο πήγε να γίνει και το 2000, και κατά σύμπτωση, η «Βασίλισσα» πάλι έπαιζε κόντρα στην Μπάγερν στους «4». Οι «μερένχες» ήταν συνεπείς στο ραντεβού, αλλά οι «μπλαουγκράνα» έφαγαν μια ξεγυρισμένη τεσσάρα από τη Βαλένθια και έμειναν σπίτι τους. Καλύτερα, εδώ που τα λέμε, καθώς με την τότε διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων, μάλλον ο τελικός θα ήταν «πολλά με λίγα» υπέρ της Ρεάλ.
Τώρα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η Μπαρτσελόνα έχει ανακηρυχτεί ως η καλύτερη ομάδα του κόσμου, ενώ οι Μαδριλένοι δείχνουν πιο ικανοί από ποτέ για να σπάσουν την παντοκρατορία των τελευταίων ετών. Ηδη στην Πριμέρα Ντιβισιόν είναι στον σωστό δρόμο, έχοντας το προβάδισμα στο πρωτάθλημα, αν και στους μεταξύ τους αγώνες, δεν έχουν καταφέρει να αποτινάξουν την ταμπέλα του loser.
Για να μην μακρηγορώ ένας τελικός-clasico θα ήταν ό,τι καλύτερο μπορούν να δουν τα πονεμένα μας μάτια. Αυτή δεν θα είναι μια μάχη ισπανική. Ούτε καν ευρωπαϊκή ή παγκόσμια. Με τέτοιο ρόστερ που διαθέτουν οι δύο σύλλογοι, δεν θα είναι υπερβολή για πρώτη φορά να πούμε ότι αυτή θα είναι μία… διαγαλαξιακή μάχη.
Αυτό το ξέρει και η ΟΥΕΦΑ, γιατί ο αντίλογος λέει ότι μπορεί αρκετοί να θέλουν την Μπάγερν στον τελικό σαν γηπεδούχο (ότι η Μπαρτσελόνα θα περάσει την Τσέλσι, λίγο πολύ όλοι το πιστεύουμε). Αν συμβεί κάτι τέτοιο δεν συμφέρει κανέναν. Ενας τελικός Μπαρτσελόνα-Μπάγερν είναι απλά ένα «σπουδαίο παιχνίδι». Δεν είναι ντέρμπι, δεν είναι η κόντρα ανάμεσα στις δύο καλύτερες ομάδες του κόσμου. Εκτός από το hype που θα δημιουργήσει παγκοσμίως ένα τέτοιο ζευγάρι, ποιος μπορεί να… παρακάμψει τις ορδές Ισπανών και όχι μόνο που θα συρρεύσουν στο Μόναχο για να δουν το ματς ή απλά με την ελπίδα να βρουν ένα εισιτήριο. Θα φάνε, θα πιουν, θα ψωνίσουν, θα μείνουν στα υπερκοστολογημένα δωμάτια ξενοδοχείων. Ολοι θα κερδίσουν περισσότερα χρήματα αν η Μπάγερν δεν παίξει στον τελικό του γηπέδου της.
Και στην τελική, γιατί να μας χαλάσουν πάλι την ονείρωξη;
ΥΓ: Στο Sportime μπορεί να βρέθηκα για έξι μήνες τη σεζόν 1998-99, αλλά δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Αλλωστε συνέχισα να είμαι αναγνώστης του και πολλά παιδιά από εκεί είναι ακόμα καλοί γνωστοί ή και φίλοι. Βασικά, είναι όπως με την πρώτη γκόμενα που πάει ο καθένας. Ακόμα και να μην την ξαναδεί στη ζωή του, θα τη θυμάται για πάντα…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου