Europa League ή μήπως… Iberia League; Οι Ισπανοί διαθέτουν τα δύο μεγαλύτερα κλαμπ στον πλανήτη, προορισμένα να βρεθούν στο Μόναχο για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ (Μπαρτσελόνα και Ρεάλ), αλλά διαθέτουν και άλλες σπουδαίες ομάδες. Τρεις από αυτές, Βαλένθια, Μπιλμπάο και Ατλέτικο, μαζί με την επίσης ιβηρική –πορτογαλική- Σπόρτινγκ, συνθέτουν τη φετινή τετράδα της διοργάνωσης.
Το εκπληκτικό δε, είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, με μία μικρή διαφορά. Πέρυσι ήταν τρεις οι πορτογαλικές ομάδες στους «4» του Iberia League (Πόρτο και Μπράγκα, οι φιναλίστ του τελικού, Μπενφίκα), με 4η της παρέας μία ισπανική, τη Βιγιαρεάλ!
Κι αν θέλετε να ψάξουμε για άλλη μία σπουδαία αθλητική τετράδα, αυτή του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα στο μπάσκετ, θα βρούμε άλλες τρεις εκπροσώπους από το φτωχό, χρεοκοπημένο Νότο της Ευρώπης: Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Μπαρτσελόνα στην Πόλη, μαζί με την πάμπλουτη ΤΣΣΚΑ…
Στην Ισπανία που η ανεργία έχει εκτοξευτεί στο 25%, πέντε ομάδες βρίσκονται στα ημιτελικά των δύο ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Κι άλλη μία στο φάιναλ φορ, έξι! Στην Πορτογαλία, που ανησυχεί μήπως γίνει Ελλάδα και σφίγγει το ζωνάρι των κατοίκων της, 4 διαφορετικές ομάδες έφτασαν την τελευταία διετία στα ημιτελικά του Europa. Βάλτε και τους δικούς μας εκπροσώπους στη «μπάλα με τα σπυριά» και έχετε το παράδοξο: ομάδες γεμάτες χλιδή, πάμπλουτοι ή πλούσιοι που ζουν σε χρεοκοπημένες ή γεμάτες οικονομικά προβλήματα χώρες. Είναι όμως έτσι;
Για Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Τα brand name των δύο συλλόγων είναι τόσο ισχυρά που ακόμη κι αν καταρρεύσει η ισπανική οικονομία, θα συνεχίσουν να είναι τεράστια κλαμπ με την απήχηση που έχουν σε ολόκληρη την υφήλιο. Για τους υπόλοιπους όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Οι δικοί μας εκπρόσωποι στο μπάσκετ, δεν είναι ακριβώς πάμπλουτοι πλέον. Τόσο οι Γιαννακόπουλοι στον Παναθηναϊκό όσο και οι Αγγελόπουλοι στον Ολυμπιακό κατέβασαν δραματικά τους φετινούς προϋπολογισμούς τους. Αλλά είναι εκεί, στον τελικό προορισμό, με μία εξωπραγματική συνέπεια (εδώ και μία 15ετία για τον εξάστερο Παναθηναϊκό, την τελευταία 4ετία για τον Ολυμπιακό). Βασισμένοι πολύ περισσότερο στο εγχώριο ταλέντο, από το «αγορασμένο» από το εξωτερικό.
Η Βαλένθια με την Ατλέτικο παραμένουν παραδείγματα προς αποφυγή για τα χρέη τους, η Μπιλμπάο βρίσκει ποδοσφαιριστές αποκλειστικά σε μία περιοχή που πληθυσμιακά είναι μικρότερη της Μακεδονίας, η Σπόρτινγκ –όπως και η Μπράγκα πέρυσι- κινούνται με χρήματα που δεν φτάνουν ούτε στη… Γουίγκαν για να σώσει την κατηγορία στην Αγγλία. Κι όμως είναι εκεί που δεν μπορούν να βρεθούν οι πάμπλουτοι αγγλικοί σύλλογοι, οι πλούσιοι γερμανικοί και ρωσικοί, οι νοικοκυρεμένοι γαλλικοί και ολλανδικοί.
Στέλνουν ένα μήνυμα όλοι αυτοί μέσω των δύο δημοφιλέστερων ομαδικών αθλημάτων στην ήπειρο. Ότι ο ευρωπαϊκός Νότος έχει δυναμική, έχει ανθρώπινο προσωπικό για να πετυχαίνει τους στόχους του. Δεν μπορεί να έχουν απλά ταλέντο στις… κλωτσιές και τα φάλτσα οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι, να γνωρίζουν απλά να βρίσκουν στόχο στο καλάθι οι Έλληνες και να μην μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο σωστά στη ζωή τους. Είναι ένα μήνυμα που καλό θα ήταν να το αποκωδικοποιήσουν πρώτοι από όλους όσοι θεωρούν τους Νότιους τεμπέληδες, καλοπερασάκηδες, ανίκανους εν τέλει να σταθούν με αξιοπρέπεια στον ίδιο χώρο με τους εργατικούς, συνεπείς και σοβαρούς Βόρειους. Υπάρχει πρόβλημα οργάνωσης στο Νότο, νοοτροπίας και δομών, αλλά υπάρχει και κάτι άλλο, που μάλλον δεν διαθέτουν επαρκώς οι Βόρειοι. Ταλέντο…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου