ΞΑΝΑΣΜΙΓΟΥΜΕ...

Ενα παραμύθι χωρίς δράκο!

Πώς τα φέρνει ο καιρός παιδιά… Οσο κι αν ο νους ξαναγυρίζει, κάπου κάπου, στα παλιά, δύσκολα η Βίκυ Χατζηβασιλείου θα το κατόρθωνε! Γιατί αυτό που συμβαίνει δεν περνάει εύκολα απ’ το μυαλό…

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, γίναμε –μεταφορικά- χίλιοι δεκατρείς και στην πραγματικότητα πολλοί, μα πολλοί περισσότεροι! Ο Χάρης, ο Γιάννης, ο Γιώργος δεν ήμασταν ποτέ αλήτες ή ρουφιάνοι… Μόνο δημοσιογράφοι και ποτέ δεν φτιάξαμε τραστ (όπως ο Γιόχαν, ο Φίσερ κι ο Κραφτ, που λέει κι ο ποιητής).

Κοντεύουν δυο δεκαετίες από τότε. Κάπου κάπου, με τα μάτια της φαντασίας βλέπουμε να περνούν μπροστά μας – αχνά, σχεδόν αόρατες- κάποιες σελίδες από μια εφημερίδα που δικαιολογημένα θεωρήθηκε επανάσταση στον ελληνικό Τύπο! Κι ας μην ήταν καιρός για επαναστάσεις…

Κάποιες φορές νιώθουμε πως ο ίσκιος των άλλων δύο ακολουθεί όποιον συλλογάται κείνες τις μέρες, κάπου κοντά στον Ερυθρό… Κι εκεί στη στροφή του δρόμου, νιώθουμε άλλους να ‘ρχονται ξωπίσω τους! Συνάδελφοι, αναγνώστες, φίλοι; Δυσδιάκριτες φιγούρες…

Οι νέοι της εποχής έχουν πια μεγαλώσει, οι μεγάλοι της δεκαετίας του ’90 παλεύουν μάλλον να τα βγάλουν πέρα με τις συντάξεις που τους άφησαν οι… τροϊκανοί!

Εμείς έχουμε στείλει προ πολλού χαιρετίσματα στην… εξουσία, κρατήσαμε την ουσία και δεν σταματήσαμε να ονειρευόμαστε! Κι ας μην είμαστε πια παιδιά. Αλλά, ξέρετε, τα όνειρα γεννιούνται μέσα απ’ τις σκέψεις… Κι εμείς δεν πάψαμε ποτέ να σκεπτόμαστε ως πολίτες, φίλαθλοι, δημοσιογράφοι…

Η ζωή τραβάει την ανηφόρα και το μνημόνιο στριμώχνει το λαό στην… εξέδρα! Χωρίς να μπορεί να δει το γήπεδο, την μπάλα, τη δράση των παιδιών… Η τύχη το ‘φερε εμείς να ξανασμίξουμε, κοιτάζοντας τον ορίζοντα πέρα στη γαλάζια θάλασσα. Θα μπορούσε να ‘ναι το τέλος ενός παραμυθιού, αλλά νομίζουμε πως τα κύματα έφτασαν ως τα πόδια μας in time… Ρε φίλοι, εμείς είμαστε άνθρωποι των sport, μήπως πρέπει να ταξιδέψουμε ξανά μέσα απ’ τα ηλεκτρονικά κύματα;

Κοιταχτήκαμε, χαμογελάσαμε και καλέσαμε πάλι «ίσκιους» να μας ακολουθήσουν… Κι αν χαθούμε; Αυτό δεν ειπώθηκε φωναχτά, γιατί σήμερα αυτή η άτιμη η τεχνολογία μ’ ένα κλικ σε φέρνει αστραπιαία κοντά, σε βγάζει σε μια οθόνη και σε ταξιδεύει στα πέρατα της οικουμένης σε δευτερόλεπτα!

Εϊ, μάγκες που μας διαβάζετε, κάπως έτσι ήρθαμε κοντά σας… Μπορεί και να μη φύγουμε ποτέ απ’ το internet! Γιατί , πιστέψτε μας, αυτή η ομάδα δεν είχε χάσει ποτέ μ’ αυτούς τους… παικταράδες στο ρόστερ της… Μπορεί να γίνετε κι εσείς φανατικοί οπαδοί μας ή και συμπαίκτες μας. Why not, που λένε και στην ελληνική ύπαιθρο;

Χάρης (Ξύδης), Γιάννης (Μαμουζέλος), Γιώργος (β. Μανετάκης)

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ SPORTIME (21 Φεβρουαρίου 1994 – 3 Απριλίου 2008)