Το κρυφτούλι που παίζει τα τελευταία χρόνια η Πολιτεία, με τον Ελληνικό Αθλητισμό, μοιραία οδηγείται σε μέρες αποκάλυψης, άμα της ολοκλήρωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του ερχόμενου καλοκαιριού στο Λονδίνο.
Το θέατρο σκιών έτσι όπως εξελίσσεται, προ και – κυρίως μετά – εποχής των Μνημονίων, μπορεί να κρύβει τις επιδιώξεις και τις μύχιες σκέψεις των υπευθύνων, μα όχι βέβαια για πολύ ακόμη .
Σε μια Κοινωνία που σπαράσσεται από την ανέχεια, τη φτώχεια και την ανεργία, μπορεί να φαντάζει σχήμα οξύμωρο, ο προβληματισμός για την τύχη του ερασιτεχνικού μας αθλητισμού, μα ασφαλώς δεν είναι έτσι.
Άλλωστε ουδέποτε ο κοινωνικός καθοδηγούμενος αυτοματισμός, που στρέφει τον έναν εναντίον του άλλου, οδήγησε στην επίλυση κανενός προβλήματος της κοινωνίας μας, αλλά αντίθετα περισσότερο δίχασε και αποπροσανατόλισε.
Στο όνομα λοιπόν της οικονομικής κρίσης, η Πολιτεία «πετσοκόβει» το ενδιαφέρον της για τον Αθλητισμό, μα ντρέπεται να μας το πει.
Κρύβεται πίσω από δικαιολογίες, αναμασά τα ίδια τετριμμένα επιχειρήματα, αποφεύγει να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας και ταυτόχρονα αρνείται να ασχοληθεί σοβαρά.
Προϋπολογισμοί «εξαϋλώνονται» με κινήσεις αλά Χάρυ Πότερ, αθλητικές εγκαταστάσεις κλειδαμπαρώνονται ελλείψει χρημάτων και πλάνου λειτουργίας τους, Αθλητικά Κέντρα – καλή ώρα ο Άγιος Κοσμάς – εξαφανίζονται από το χάρτη, χωρίς κανένα εναλλακτικό σχέδιο ή πρόταση.
Αθλητές, τρέχουν αλλόφρονες για την υποτυπώδη προετοιμασία τους, γονείς μαζεύουν τα παιδιά τους από τους αθλητικούς χώρους, από τη στιγμή που ισοπεδώθηκε κάθε θεσμικό κίνητρο που υπήρχε.
Την ίδια ώρα, η Πολιτεία δια των αρμοδίων της, στρουθοκαμηλίζει και αρκείται να κορδώνεται όταν έρχεται κάποια διεθνής επιτυχία μας, σαν γύφτικο σκεπάρνι. Περίγελος …
Κάπως έτσι, παρεξηγείται ο γγΑ, για παράδειγμα, όταν ο Χονδροκούκης μιλάει για το Γολγοθά που ανεβαίνει στην προετοιμασία του.
Κάπως έτσι, αηδιάζουν από τα παχιά λόγια, οι παγκόσμιες πρωταθλήτριες της Σαγκάης στο πόλο, που βλέπουν τις υποσχέσεις να πηγαίνουν και να έρχονται κατά το δοκούν.
Κάπως έτσι, όλα αυτά τα παιδιά που ετοιμάζονται για το κορυφαίο αθλητικό γεγονός του Πλανήτη, νιώθουν ότι κουβαλούν εκείνοι και μόνον την Ελλάδα στις πλάτες τους.
Όσοι δυστυχώς θεωρούν ότι προσφέρουν υπηρεσίες στον τόπο και τον Αθλητισμό μας, ενταφιάζοντας τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, τη στιγμή που το συνολικό του κόστος σε επίπεδο Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος μόλις που αγγίζει το … 0,2%, κοροϊδεύουν πάνω απ’ όλα τους εαυτούς τους.
Τρεις το λάδι τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξιδο, είναι πολιτικές ανόητων χαρτογιακάδων εν συγχύσει και όχι όσων νομίζουν ότι ασκούνε Αθλητική πολιτική σ’ αυτόν τον τόπο...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου