Κάποτε ο Πάκερτ είχε πάρει το νταμπλ με τον Παναθηναϊκό και είχε απολυθεί. Το ίδιο και ο Μπάγεβιτς. Πήρε το τέταρτο πρωτάθλημα στην καριέρα του με τον Ολυμπιακό, κατέκτησε και το Κύπελλο και στο τέλος του έδειξαν την πόρτα της εξόδου.
Με τον Βαλβέρδε τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Ισπανός πήρε ακόμα ένα πρωτάθλημα, είναι έτοιμος να κατακτήσει το δεύτερο κύπελλο ως προπονητής του Ολυμπιακού και αποχαιρετά με τον επικεφαλής της διοίκησης της ομάδας του Πειραιά να του δηλώνει με τον πλέον θορυβώδη τρόπο «η πόρτα είναι ανοιχτή, όταν θελήσεις να επιστρέψεις».
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει δώσει μια άλλη διάσταση στη λέξη και την έννοια πρόεδρος όχι μόνο επειδή έχει διαφοροποιηθεί από τη νοοτροπία παραδοσιακών ηγετών (βλέπε Βαρδινογιάννης στην υπόθεση Πάκερτ και Κόκκαλης στην περίπτωση Μπάγεβιτς), αλλά και επειδή έχει κάνει κάτι που σπάνια πράττουν οι του... είδους του όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στον κόσμο γενικώς.
Οπως δήλωσε ο Βαλβέρδε, μετά την ισοπαλία με τη Δόξα και την ήττα από την Ξάνθη ο Μαρινάκης του έκανε πρόταση ανανέωσης συμβολαίου για τρία, για τέσσερα χρόνια. Δηλαδή, εκεί που άλλοι στη θέση του (όχι μόνο στην Ελλάδα, επαναλαμβάνω) θα προσπαθούσαν να απορροφήσουν τους κραδασμούς από τις άτυχα αποτελέσματα υποδεικνύοντας ως μοναδικό υπεύθυνο τον προπονητή (αυτό που γίνεται παντού, δηλαδή) εκείνος στήριξε όσο τίποτα άλλο τον επικεφαλής του τεχνικού επιτελείου.
Αυτό είναι πρωτόγνωρο. Ειδικά για τον Ολυμπιακό. Ο Κόκκαλης πήγε πολύ μπροστά τον Ολυμπιακό. Ομως, ποτέ μα ποτέ δεν στήριξε προπονητή. Η καλύτερα στήριξε λίγο τον Μπάγεβιτς στο ξεκίνημά του και εκείνες τις ισοπαλίες στις αρχές της περιόδου 1996/97. Από κει και μετά, στην πρώτη δύσκολη ο προπονητής αποχαιρετούσε.
Δεν ξέρω αν ο Μαρινάκης θα συνεχίσει να είναι έτσι. Μέχρι τώρα, πάντως, οι κινήσεις του αναδεικνύουν μια νέα νοοτροπία. Μια άλλη διάσταση, όπως σημειώσαμε παραπάνω, στη λέξη και έννοια πρόεδρος...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου