ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥΣΗΣ
Το ποδόσφαιρο είναι το «μπαλέτο των φτωχών». Το έγραψαν άλλοι και το αντιγράφω. Είναι το μοναδικό επίπεδο που μπορεί ο παραγνωρισμένος και παραγκωνισμένος να βρει δικαιοσύνη, καταξίωση, αναγνώριση. Όλα αυτά είναι δεδομένα γιατί στο ποδόσφαιρο έχουν θέση όλοι. Ακόμα και οι μέτριοι. Και οι τυχεροί ακόμα περισσότερο. Σαφώς ομως οι δυνατοί. Αυτή την μαγεία την ένιωσαν κατά καιρούς παίκτες, ομάδες, προπονητές, που βρέθηκαν μπροστά σε μεγαθήρια και έφυγαν νικητές.
Αυτή την μαγεία ένιωσαν σε γερές δόσεις φέτος οι φίλοι του ΑΠΟΕΛ αλλά και γενικότερα οι ποδοσφαιρόφιλοι Κύπρου και Ελλάδος.
Το τελευταίο ραντεβού του κυπριακού συλλόγου με την μεγάλη Ρεάλ μπορεί να τέλειωσε άδοξα για τον ΑΠΟΕΛ, με το 0-3 που δημιουργήθηκε σε λίγα μόλις λεπτά στο τέλος της αναμέτρησης, αλλά αυτό δεν μειώνει σε τίποτα την προσπάθεια, την φιλοδοξία, την ελπίδα για το καλύτερο δυνατό, που έχτισε η ομάδα της μεγαλονήσου μέσα σε μια αγωνιστική περίοδο.
Δεν έχει και τόσο σημασία πως θα καταλήξει και το δεύτερο παιχνίδι γιατί λίγο πολύ αυτό είναι αναμενόμενο. Ο ΑΠΟΕΛ όμως έφτασε σε σημείο τέτοιο που δεν θα μπορούσε ούτε να ονειρευτεί. Γεύτηκε τόσες δόξες και θριάμβους που θα γεμίσουν αρκετές σελίδες της ιστορίας του. Πάτησε σε γήπεδα και έφυγε θριαμβευτής μέσα από κόντρες με μεγάλους και πανίσχυρους αντιπάλους του. Και έφτασε σε τέτοια επίπεδα δόξας που η μαρτυρική Κύπρος νιώθει ακόμα και πάλλεται από τον ενθουσιασμό μιας τέτοιας μεγάλης πορείας.
Ο ΑΠΟΕΛ έδωσε το ερέθισμα για να οραματιστούμε πως όλα γίνονται αν το πιστεύουμε και η δήλωση του Διονύση Χιώτη μετά την πρόκριση επί τις Λυών, πως ο «ελληνικός λαός» μπορεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες του, αν πιστέψει στις δυνάμεις του είναι ένα παράδειγμα που οφείλουμε να ενστερνιστούμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου