Ξόρκισε, προίκισε κι έφυγε

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΔΗΣ_

Σίγουρα δεν ήταν "βόμβα", για πολλούς δεν ήταν καν έκπληξη η αποχώρηση του Ντούσαν Ιβκοβιτς από τον Ολυμπιακό. Υπήρχαν πολλά σημάδια τις τελευταίες μέρες που μαρτυρούσαν, τουλάχιστον, δύσκολη διαπραγμάτευση. Πιο μεγάλη έκπληξη θα είναι αν όντως μείνει μόνο στην Εθνική Σερβίας και δεν βρεθεί σύντομα στον πάγκο καμιάς Φενέρ, αλλά αυτά θα τα δούμε εν καιρώ. Ισως ακούγεται παράξενο, αλλά  στον Ολυμπιακό η αποχώρηση του Σέρβου δεν δημιουργεί τα συναισθήματα που υπήρξαν στους αντιπάλους το τέλος εποχής του Ομπράντοβιτς. Δεν είναι όμως τόσο παράξενο, αν το καλοσκεφτούμε.

Του χρωστάει πολλά ο Ολυμπιακός του Ιβκοβιτς και του τα αναγνωρίζει. Είναι πολύ πιθανό ότι θα τον μακαρίζουν για αρκετά χρόνια ακόμα, αλλά όχι επειδή έφυγε και... χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια τους ή, επειδή μαζί του έκλεισε ένας κύκλος επιτυχιών και τους έπιασε η αγωνία για το μέλλον. Οι βάσεις που έβαλε φέτος ο Ντούντα στον Ολυμπιακό μοιάζουν πολύ ισχυρές για να είναι επιτυχημένο το μέλλον με καλή διαχείριση από έναν καλό προπονητή.

Οχι, δεν υπάρχουν πολλοί Ιβκοβιτς στην πιάτσα. Ούτε καν... λίγοι. Μόνο που η τρομερή φουρνιά που έχουν μαζέψει οι Αγγελόπουλοι στην ομάδα, είναι φανερό ότι συγκροτεί σύνολο υψηλών προδιαγραφών και, κυρίως, μπορούν πλέον να έχουν τέρμα το πόδι στο γκάζι χωρίς να ψάχνουν πίσω με φόβο. Αυτή είναι η μεγάλη προίκα που αφήνει ο Ολυμπιακός μετά το δεύτερο πέρασμά του από τον Ολυμπιακό. Οτι έκανε πρωταθλήτρια Ευρώπης και Ελλάδας μια ομάδα με εμφανές μέλλον, διοικητικό και παικτικό, ξόρκισε τα φαντάσματα, έσβησε τις αμφιβολίες και κατά κάποιο τρόπο τους έδωσε τις... ευλογίες του για να πορευτούν στην συνέχεια.