ΚΩΣΤΑΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ_
Αν αύριο ανατρέψουμε όλα τα προγνωστικά και αποκλείσουμε τη Γερμανία, τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Τα χαράτσια θα ξεχαστούν. Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων το ίδιο. Εκείνος ο ενοχλητικός που παίρνει κάθε μέρα για λογαριασμό της τράπεζας θα περάσει στη λήθη. Η ανεργία, η αφραγκία, η ανασφάλεια, η μιζέρια, η δυστυχία θα μοιάζουν με μακρινές, άσχημες αναμνήσεις. Το σημείωμα αυτοκτονίας θα μείνει στο συρτάρι. Για λίγο. Μέχρι το Σάββατο το πρωί. Το πολύ μέχρι τη Δευτέρα.
Το ποδόσφαιρο είναι πολιτική. Πάντα ήταν, πάντα θα είναι. Μην ξεγελιέστε από τις κλισέ ανοησίες που ισχυρίζονται το αντίθετο. Μόνο που εν αντιθέσει με τις επιδόσεις των πολιτικών, οι επιδόσεις του Κατσουράνη, του Σαλπιγγίδη και των υπόλοιπων έχουν σημαντική επίδραση στη ζωή μας για μικρό χρονικό διάστημα. Πόσο κρατάει η ηδονή; Μια βραδιά; Ένα Σαββατοκύριακο; Ένα μήνα;
Πιθανότατα μια νίκη επί της Γερμανίας θα αποτελέσει ορόσημο. Σημείο αναφοράς για γενιές και γενιές Ελλήνων φιλάθλων. Η ιστορική της αξία θα είναι ανυπολόγιστη. Η πρακτική; Η πρακτική θα εξανεμιστεί μόλις σκάσει μύτη ο επόμενος απλήρωτος λογαριασμός.
Και μπορεί η προοπτική να χάσει η Αγκέλα Μέρκελ τον ύπνο της εξαιτίας του Φερνάντο Σάντος και των παιδιών του να ζωγραφίζει αυτομάτως ένα χαμόγελο στα χείλη όλων μας, επί της ουσίας όμως τίποτα δεν θα αλλάξει: Αυτή θα κρατάει το μαχαίρι, αυτή και το πεπόνι.
Δεν υποτιμώ τη χαρά. Ειδικά στην εποχή που ζούμε. Οτιδήποτε μας βγάζει από την εθνική μας κατάθλιψη είναι καλοδεχούμενο. Αλλά ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, όσο κι αν εμείς ή ο υπόλοιπος κόσμος θέλει να του δώσει χαρακτήρα «σκληροί πλούσιοι εναντίον υπερήφανων φτωχών» , παραμένει ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.
Και στο φινάλε, ακόμη κι αν οι φτωχοί νικήσουν για μια φορά, θα πρόκειται απλώς για την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα: Τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και στη ζωή συνήθως κερδίζουν οι πλούσιοι...
Υ.Γ. Οι πατριωτικές δημοσιογραφικές βλακείες για τα «προκλητικά γερμανικά δημοσιεύματα» δείχνουν πόσο στρεβλά αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας σε σχέση με τον κόσμο. Αν εμείς θιγόμαστε από τον κίτρινο γερμανικό τύπο και την προβοκατόρικη Build, τότε οι Γερμανοί και η Αγκέλα Μέρκελ θα έπρεπε να μας έχουν πάει στα διεθνή δικαστήρια για όσα απαράδεκτα έχουν γραφτεί εναντίον τους τα τελευταία δυόμιση χρόνια. Αλλά βέβαια η Ελλάδα έχει πάντα το δίκιο με το μέρος της. Και όποιος δεν το βλέπει είναι απλώς ένας δοσίλογος ραγιάς!
Υ.Γ.2: Τρέμω όσα γραφικά ακουστούν έτσι και φάμε καμιά τεσσάρα. Ακόμη περισσότερο τρέμω όσα γραφικά ακουστούν έτσι και περάσουμε...
(Το κείμενο γράφτηκε για το www.prismanews.gr)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου