Οι χαρούμενοι, κεφάτοι Ελληνες του Καράκας

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΔΗΣ_

Το Καράκας έχει περίπου 3.000 Ελληνες. "Κάποτε υπήρχαν 5.000. Πολλοί φτιάχτηκαν και γύρισαν στην πατρίδα. Με όσα γίνονται εκεί, τώρα επιστρέφουν σιγά - σιγά", μας έλεγαν όσοι από αυτούς έστησαν μια όμορφη, ζεστή γιορτή, στην ελληνική κοινότητα με την αφορμή της παρουσίας της Εθνικής ομάδας στην Βενεζουέλα, για το Προολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ.

Το "μεράκι" είναι... λίγη λέξη για να περιγράψεις αυτό που σου έβγαζε η εικόνα της κοινότητας. Μια μεγάλη εκκλησία, η Κοίμηση της Θεοτόκου, όπου ο παπα Μανώλης Ρεμουνδάκης που είναι 26 χρόνια εδώ και πρωτοστάτησε στην δημιουργία της κοινότητας, τονώνει το θρησκευτικό του φρόνημα. Το σχολείο που πηγαίνουν τα παιδιά τους δυο - τρεις φορές την εβδομάδα και ο δάσκαλος Γιάννης Ραδαίος έχει πάρει εδώ και τρία χρόνια την σκυτάλη της εκμάθησης ελληνικών. Η ταβέρνα σε νησιώτικο σχέδιο, οι χάρτες της Ελλάδας, οι φωτογραφίες των ηρώων της επανάστασης, η βιβλιοθήκη, οι ψησταριές για τα σουβλάκια, τα ελληνικά τραγούδια από το i-pad του Ερμή που μαζί με τον αδελφό του Γιώργο ακούν όλα τα ελληνικά.

Λένε ότι οι Ελληνες του εξωτερικού είναι δύο φορές Ελληνες. Λένε ότι νοσταλγούν την πατρίδα και όλα τα βλέπουν όμορφα σε αυτήν. Ναι, τη νοσταλγούν, αλλά στενοχωριούνται κιόλας που μαθαίνουν την κατρακύλα της. Ο Τίμος και ο Βαγγέλης είχαν έρθει από την μακρινή Μέριδα. Στα σύνορα με την Κολομβία. "Πλήρωσα 3.000 δολάρια πριν τρία χρόνια για να μου βάλουν μια ειδική δορυφορική κεραία που μπορώ να βλέπω την ΕΡΤ, επειδή εδώ δεν έρχεται το διεθνές σήμα. Και βλέπω συνέχεια, αλλά με αυτά που ακούω, στενοχωριέμαι", μας έλεγαν.


Νοσταλγούν λοιπόν, αλλά δεν μιζεριάζουν. Δεν θεωρούν ότι τους... έριξε η μοίρα στα ξένα και τρώνε πικρό ψωμί ενώ οι άλλοι καλοπερνάνε. Οχι. Συνειδητή επιλογή έκαναν, πρόκοψαν ασχολούμενοι οι περισσότεροι με το εμπόριο ρούχων, πάνε με κάθε ευκαιρία στην Ελλάδα για να δουν συγγενείς και να περάσουν όμορφα. Αλλος από την Καλαμάτα, άλλος από το Αίγιο, ο παπάς από την Κρήτη και πάει λέγοντας.

Γνωρίσαμε χαρούμενους ανθρώπους, κεφάτους, ζωντανούς στην άλλη άκρη της γης. Ο πρόεδρος της κοινότητας Γιώργος Μπαλάς, οι οικογένειες του Θόδωρου Μαραγγέλη, του Νίκου και του Κώστα Μπακόπουλου, του Βασίλη Κατερίνη, του Γιάννη Γιαννόπουλου του Θεόδωρου Λαλιώτη, του Γιώργου Λάμπρου, του Νίκου Δασκαλόπουλου και πολλών άλλων. Τα παιδιά από την πρεσβεία, ο Συμεών Λιναρδάκης, ο Αγγελος Χαρίτος, ο Στέλιος Μορφόπουλος νιώθουν κι αυτοί άνετα δουλεύοντας τόσο μακριά από την πατρίδα. "Μας αγαπάνε όλοι οι Βενεζουελάνοι, δεν πειράξαμε ποτέ κανέναν, δουλέψαμε για να φτιάξουμε τις ζωές μας", έλεγαν.

Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το "Πολύεδρο", το γήπεδο που γίνονται οι αγώνες. Περάσαμε μερικές πολύ όμορφες ώρες, αφού οι συμπατριώτες μας στο Καράκας έχουν φτιάξει μια μικρή Ελλάδα στην Καραϊβική. Φύγαμε έχοντας κάνει φίλους και όχι απλά κάποιες γνωριμίες που θα σβήσουν όσο ξεθωριάζουν οι αναμνήσεις αυτού του ταξιδιού.