Φιλοδοξίες…

ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥΣΗΣ_

Καλό είναι να είναι ο άνθρωπος φιλόδοξος. Δείχνει χαρακτήρα. Καλό είναι όμως να χαρακτηρίζεται και από το «γνώθι σ’ αυτόν». Τις τελευταίες μέρες από την Ολλανδία όπου προετοιμάζεται ο ΠΑΟΚ, διαβάζουμε δηλώσεις νεαρών ποδοσφαιριστών σε αυτό τον μονόδρομο αντιλήψεων. «Δεν κατάλαβα γιατί δεν εμπιστεύτηκε ο Μπόλονι» λέει ο Γιώργος Κατσικάς, που ήρθε από τον Ηρακλή με την φιλοδοξία να παίξει στον ΠΑΟΚ, ενώ ο Απόστολος Γιάννου που έκανε την διαδρομή από την Καβάλα για την Τούμπα είπε: «Πέρσι σε κάποια παιχνίδια ούτε εμείς ξέραμε πως να παίξουμε. Ο καθένας έκανε ότι μπορούσε. Φέτος πιστεύω θα το αλλάξουμε αυτό. Ο κ. Δώνης έχει το δικό του τρόπο παιχνιδιού και πιστεύω θα το περάσει στους παίκτες αυτό. Πέρσι είχαμε προβλήματα και ατομικά και σε θέματα τακτικής. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε όταν είχαμε τη μπάλα. Όποια ομάδα ήταν διαβασμένη καλά απέναντι μας ήταν δύσκολο να πάρουμε το αποτέλεσμα που θέλαμε».

Λοιπόν έχουμε και λέμε: Ο Κατσικάς διερωτάται γιατί δεν έπαιξε περισσότερο θαρρείς και στην ομάδα δεν υπήρχαν άλλοι. Εμπειρότεροι μάλιστα και χωρίς προβλήματα τραυματισμών όπως ο ίδιος. Τέλος πάντων.

Ο Απόστολος Γιάννου μίλησε με απαξίωση για τον τρόπο αγωνιστικής λειτουργίας της ομάδας του κατά την περυσινή σεζόν. Ετσι μίλησε ο παίκτης που στην Καβάλα είχε μικρότερο χρόνο συμμετοχής από ότι στον ΠΑΟΚ με τον οποίο έκανε και ευρωπαϊκή πρεμιέρα γιατί ο Μπόλονι του έδωσε το περιθώριο. Και είπε για την αγωνιστική παρουσία του ΠΑΟΚ που σε 12 ευρωπαϊκά παιχνίδια και με μεγαθήρια (Τότεναμ, Ρούμπιν Καζάν, Ουντινέζε) γνώρισε μια μόνο ήττα.

Σε τελική ανάλυση ο κάθε παίκτης έχει την ευκαιρία να δείξει το ανάστημα του και να μην επαναπαύεται σε φθηνές δικαιολογίες. Να μην ρίχνει αλλού τα βάρη γιατί και στην καινούργια σεζόν, αν ο καθένας από αυτούς πάρει τις αντίστοιχες ευκαιρίες, θα πρέπει να δικαιολογήσει την αξία του. Δεν είναι κακό να αξιώνεις κάτι περισσότερο. Κακό είναι όμως να φθείρεις την δουλειά άλλων και ειδικά τώρα που είναι απόντες. Και στην Ελλάδα το συνηθίζουμε ανησυχητικά συχνά αυτό το φαινόμενο της απαξίωσης των ανυπεράσπιστων απόντων.