ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥΣΗΣ_
Στην πρόσφατη επίσκεψη του στην Τούμπα ο Ιβάν Σαββίδης, ρώτησε τους διοικούντες της ΠΑΕ την γνώμη τους για το γήπεδο Τούμπας και ζήτησε την δική τους πρόταση για το τι πρέπει να συμβεί με το γήπεδο της ομάδας. Αυτοί του επεσήμαναν πως η επιθυμία της μεγάλης μερίδας του λαού, επιθυμεί να γίνει ανακατασκευή ή νέα κατασκευή στον ίδιο χώρο της ιστορικής έδρας του γηπέδου Τούμπας, το οποίο μόλις έκλεισε 53 χρόνια ζωής και λειτουργίας και μπήκε στον 54ο.
Αν αναλογιστούμε πως από τα 86 χρόνια ζωής του ΠΑΟΚ, η ομάδα αυτή κατοίκησε τα 53 στο γήπεδο αυτό, είναι κατανοητή η επιθυμία των φίλων της ομάδας.
Όμως πέραν της επιθυμίας και των ιστορικών αναμνήσεων και καταβολών υπάρχει και η σημερινή πραγματικότητα, η οποία δεν επιτρέπει αισιόδοξη προοπτική για την κατασκευή του γηπέδου στον ίδιο χώρο. Απλά γιατί διαφορετικό είναι 1959 από το 2012 και ακόμα χειρότερα διαφορετικό θα είναι το 2012 με το 2020 ή ακόμα μακρύτερα. Το 1959 όταν από το γήπεδο Πανεπιστημίου ο ΠΑΟΚ μετακόμισε στην σημερινή του έδρα, η Τούμπα ήταν μια αραιοκατοικημένη συνοικία με μονόροφα σπίτια και δυο δρόμους από τους οποίους έφτανε κανείς στο γήπεδο.
Σήμερα η Τούμπα έγινε περιοχή -τέρας, με χιλιάδες κατοίκους, πενταόροφα κτήρια και χιλιάδες εποχούμενους που όταν έρχονται στο γήπεδο, στέλνουν πολλές κατάρες για να φύγουν μετά το τέλος ενός αγώνα.
Αλλωστε δεν περνάει από κοντά κανένα μετρό για να μπορεί να εξυπηρετήσει μαζικά την μετακίνηση χιλιάδων φιλάθλων που θέλουν να έρθουν αλλά δεν μπορούν. Οπότε το ζητούμενο δεν είναι μόνο τι θέλουμε αλλά και τι μπορούμε να πετύχουμε. Γιατί αν στηριζόμαστε μόνο στο θυμικό και τις αναμνήσεις, τότε ο ΠΑΟΚ θα ήταν ακόμα στην περιοχή Πανεπιστημίου, έστω και εκεί δεν υπήρχε γήπεδο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου