Οταν ο Πεπ Γκουαρδιόλα αντιμετώπιζε τον Μαρσέλο Μπιέλσα στα ματς της Μπαρτσελόνα με την Αθλέτικ Μπιλμπάο, δεν δίσταζε να τον αποκαλεί «τον καλύτερο προπονητή στον κόσμο». Την ίδια άποψη έχει για τον «τρελό» και ο νέος προπονητής της Μπαρτσελόνα.
Αυτό δεν είναι το μοναδικό κοινό του Χεράρδο Μαρτίνο με τον προπονητή που σημάδεψε την σύγχρονη (και όχι μόνο) ιστορία των «Μπλαουγκράνα», αφού επιδιώκει οι ομάδες του να παίζουν, όσο αυτό είναι εφικτό, με… στιλ Μπάρτσα. Ο Μπιέλσα, άλλωστε, συμβούλευσε την διοίκηση της καταλανικής ομάδας να ποντάρει επάνω του γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο.
Τη Νιούελς Ολντ Μπόις την αποκαλούσαν, ξεπερνώντας βεβαίως τις μεγάλες διαφορές ποιότητας, «Μπάρτσα της άλλης άκρης του Ατλαντικού». Γιατί; Επειδή έψαχνε την κατοχή της μπάλας, τις συνεχείς εναλλαγές με πάσες που ζορίζουν την αναχαίτιση του αντιπάλου, έπαιζε με «ψευτό – εννιάρι» (όπου Μέσι, βάλτε Σκόκο) και, κυρίως, γιατί πίεζε ασφυκτικά και ψηλά.
Αυτό ήταν το «μυστικό» της Μπάρτσα του Γκουαρδιόλα: Η πίεση ξεκινούσε από την τριάδα της επίθεσης, με κύριο εκφραστή τον Σαμουέλ Ετό. Αλλά και όταν έχανε την μπάλα, η Μπάρτσα του Πεπ σε έπνιγε για να την πάρει άμεσα πίσω. «Οταν έχεις την μπάλα, ο αντίπαλος δεν μπορεί να σου κάνει κακό» έλεγε ο «δάσκαλος» Γιόχαν Κρόιφ. Τόσο απλά και τόσο περίπλοκα ταυτόχρονα.
Το όνομα του Μαρτίνο δεν... έκατσε καλά στην πλειοψηφία των φίλων της ομάδας. Λογικό, δεν τον γνωρίζουν. Η μοναδική εμπειρία του 50χρονου Μαρτίνο από την Ευρώπη είναι μισή σεζόν ως ποδοσφαιριστής στην Τενερίφη, με την οποία μάλιστα έκανε ντεμπούτο στο... «Καμπ Νόου»!
Εκεί επιστρέφει, ύστερα από 22 ολόκληρα χρόνια, έχοντας αναλάβει μια πολύ δύσκολη, φαινομενικά... αυτοκτονική, αποστολή: Να κάνει όσο το δυνατόν πιο ομαλή την μετάβαση της Μπάρτσα των Γκουαρδιόλα – Βιλανόβα σε μια νέα, χωρίς να αλλάξει την εσάνς του συλλόγου, της ποδοσφαιρικής του φιλοσοφίας. Και σε μια εποχή, μάλιστα, όπου οι παίκτες προσπαθούν να ξεπεράσουν το νέο σοκ με την ασθένεια του Τίτο.
Μπορεί να τα καταφέρει; Οσοι τον γνωρίζουν, πιστεύουν πως ναι. «Δίνει πρεστίζ στο επάγγελμά μας» είπε πρόσφατα γι' αυτόν ο Σέζαρ Λουίς Μενότι. Ο τελευταίος Αργεντινός προπονητής που κάθισε στον πάγκο των «Μπλαουγκράνα». Και το έκανε, έχοντας ως πριμαντόνα και με το «10» στην πλάτη, τον μεγάλο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Τώρα, το «10» το φοράει ο δεύτερος μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που ανέδειξε η χώρα (για πολλούς είναι ήδη ο πρώτος, αν και βεβαίως του λείπει η μεγάλη κούπα...). Ο Λιονέλ Μέσι, γεννημένος στο Ροζάριο, όπως και ο Μαρτίνο, τρέφει μεγάλη εκτίμηση για τον νέο του προπονητή και δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε πως έβαλε το... χεράκι του για την πρόσληψή του.
Αν ισχύει αυτό, οφείλει πλέον να τον βοηθήσει και μέσα στο γήπεδο. Και όχι μόνο αυτός, βεβαίως. Είναι αποδεδειγμένο πλέον ότι ο Μέσι μόνος του, όσο μεγάλος ποδοσφαιριστής και να είναι, δεν αρκεί.
Στην Ισπανία, η Μπάρτσα έχει ουσιαστικά μοναδικό αντίπαλο δέος την Ρεάλ (σε δεύτερη μοίρα η Ατλέτικο). Στην Ευρώπη, όμως, οι Καταλανοί πρέπει να επανακτήσουν τις αξίες που είχαν στην πρώτη σεζόν επί Γκουαρδιόλα, με κυρίαρχη την πίεση ψηλά.
Οι ποδοσφαιριστές της είναι πέντε χρόνια μεγαλύτεροι, υπάρχει (δεδομένα) κορεσμός από τους πολλούς τίτλους (και σε εθνικό επίπεδο), αλλά μόνο έτσι θα μπορέσει η Μπάρτσα να είναι ξανά ανταγωνιστική στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μόνο έτσι θα μπορέσει η νέα Μπαρτσελόνα του Χεράρδο Μαρτίνο να κοιτάξει στα μάτια την Μπάγερν Μονάχου του Πεπ Γκουαρδιόλα, αφού αυτή αποτελεί το σημείο αναφοράς, μετά την περυσινή «μαγική» σεζόν της. Χωρίς να ξεχνάμε, βεβαίως, το 7-0 των περυσινών ημιτελικών...
Υ.Γ. Αν ο Ερνέστο Βαλβέρδε ήταν ελεύθερος και δεν εργάζονταν ήδη στην Αθλέτικ Μπιλμπάο, να είστε σίγουροι πως θα αποτελούσε την πρώτη επιλογή για τον πάγκο της Μπαρτσελόνα, τόσο του προέδρου Σάντρο Ροσέλ (αυτός πόνταρε στον Μαρτίνο), όσο και του αθλητικού διευθυντή, Αντόνι Θουμπιθαρέτα (είχε ως πρώτη επιλογή τον Λουίς Ενρίκε). Η επισήμανση για να κατανοήσουν μερικοί, λίγοι ευτυχώς, που τον αμφισβητούσαν όσο βρίσκονταν στην Ελλάδα, για τι προπονητή μιλάμε...
πηγή: sentragoal.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου