Στην πρώτη γραμμή αυτών, αναμφίβολα, οι δύο φιναλίστ της περυσινής περιόδου, οι οποίες βεβαίως αντικατοπτρίζουν και την «υγεία» που βγάζει η χώρα όπου εδρεύουν, σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Η πρωταθλήτρια Μπάγερν Μονάχου δείχνει ικανή να γίνει η πρώτη ομάδα, μετά την Μίλαν το 1990, που κάνει το ριπίτ στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
Σύμφωνοι, οι καινοτομίες που εισάγει στο παιχνίδι των Βαυαρών ο Πεπ Γκουαρδιόλα, όπως ο Φίλιπ Λαμ σε ρόλο αμυντικού χαφ, η άμυνα ζώνης στις στημένες φάσεις ή ο Φρανκ Ριμπερί «α λα Μέσι», έχουν δημιουργήσει σύγχυση και αμφιβολίες, οι οποίες όμως μπορούν να ξεπεραστούν. Τόσο λόγω της ελαστικότητας – ευελιξίας του νέου προπονητή, όσο της ποιότητας και, κυρίως, της… δαιμονισμένης κατάστασης στην οποία βρίσκονται εδώ και δύο χρόνια οι Βαυαροί.
Από κοντά, ενδεχομένως και λίγο πιο μπροστά από την παρέα του Πεπ, η Μπορούσια Ντόρτμουντ. Ακόμα πιο ώριμη και από πέρυσι, η ομάδα του Γίργκεν Κλοπ δεν νοσταλγεί (προς το παρόν) τον Μάριο Γκέτσε, αφού ο Χένρικ Μικιταριάν έχει καλύψει και με το παραπάνω το κενό του.
Ο Αρμένιος, σε συνδυασμό με τις εναλλακτικές που δίνει στην επίθεση ο «τούρμπο» Πιέρ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ, συν την παραμονή παικτών – κλειδιά όπως ο Ιλκάι Γκιντογκάν, ο Μάρκο Ρόιζ και ο Ρόμπερτ Λεβαντόβσκι (έστω και στην τελευταία του σεζόν στο «Ζίγκναλ Ιντούνα Παρκ»), εγγυώνται και πάλι μια ομάδα – υπόδειγμα, η οποία μπορεί να κάνει το παραπάνω, πολυπόθητο βήμα που δεν πέτυχε πέρυσι.
Οι δύο Γερμανίδες, λοιπόν, ξεκινούν στις ισάριθμες πρώτες θέσεις της αφετηρίας, με τις υπόλοιπες λίγο πιο πίσω. Ποια συναντάμε αμέσως μετά; Καταρχήν την Ρεάλ Μαδρίτης, στην οποία ποντάρουμε κυρίως λόγω προπονητή και όχι τόσο του εξαιρετικού της ρόστερ (έστω και αν η αποχώρηση του Μεσούτ Εζίλ την πλήγωσε, μην κρυβόμαστε).
Ο Κάρλο Αντσελότι μας πείθει ότι μπορεί να «δέσει» μια τριάδα – φωτιά όπως είναι αυτή των Μπέιλ – Ισκο – Κριστιάνο και έχει την προσωπικότητα για να καθοδηγήσει μια ομάδα με γεμάτο ρόστερ, η οποία εδώ και έντεκα χρόνια κυνηγάει έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά τα τελευταία τρία έμεινε προ των πυλών.
Μπάγερν και Ντόρτμουντ μπροστά, Ρεάλ λίγο πιο πίσω και ακολουθούν Τσέλσι και Μπαρτσελόνα. Οι «Μπλε» με τον Ζοσέ Μουρίνιο θα είναι δεδομένα ανταγωνιστικοί και αποτελεσματικοί, έστω και αν έχουν και αυτοί τα... θεματάκια τους. Θα τα λύσει, όμως, ο «Happy One» (ή έτσι πιστεύω, τουλάχιστον).
Οσο για την Μπάρτσα; Τα αμυντικά προβλήματα παραμένουν, το γρήγορο transition που ζητάει ο Χεράρδο Μαρτίνο από την άμυνα στην επίθεση δεν έχει ακόμα αφομοιωθεί, αλλά οι «Μπλαουγκράνα» έχουν μπροστά ποιότητα που… περισσεύει (με την προσθήκη και του Νεϊμάρ), ικανή να την οδηγήσει σχεδόν «σβηστή» στην οκτάδα. Από εκεί και πέρα, βλέπουμε...
Από τα «συνήθη» ονόματα, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν πείθει ότι έχει καταφέρει να αποδεχθεί… αναίμακτα την ιστορική αποχώρηση του Σερ Αλεξ, η Μίλαν (αναφέρεται μόνο λόγω ονόματος) είναι για... γέλια και για κλάματα, ενώ ερωτηματικά αποτελούν η Παρί Σεν Ζερμέν λόγω της ικανότητας του προπονητή (συγνώμη, μεσιέ Μπλαν…) και η Μάντσεστερ Σίτι λόγω της ταχύτητας με την οποία θα μπορέσει να προσαρμοστεί στην «εποχή Μανουέλ Πελεγκρίνι».
Ποια ομάδα θα μπορούσε να μπει «σφήνα» στην προαναφερθείσα πρώτη πεντάδα; Η Γιουβέντους, πιο ώριμη και ενισχυμένη από πέρυσι, θέλει και πείθει πως μπορεί να κάνει το παραπάνω βήμα, αφού πάντα έχει και την βαριά φανέλα (πάντα σημαντική στα μεγάλα ματς).
Συμπέρασμα; Ακόμα είναι νωρίς, τραυματισμοί ή απρόβλεπτες καταστάσεις μπορούν να ανατρέψουν πολλά, αλλά η πρώτη ανάγνωση θέλει τις Γερμανίδες στην pole position και Ρεάλ, Τσέλσι και Μπαρτσελόνα να τρέχουν ξωπίσω τους, αποφασισμένες να εκμεταλλευτούν οποιαδήποτε αφηρημάδα τους, στον δρόμο προς το «Ντα Λουζ» της Λισσαβόνας...
πηγή: www.sentragoal.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου