Συνηθίζει να λέει ο Τρινκιέρι ότι "εγώ μπορεί να ζήσω ή να πεθάνω σε μια αποστολή, αλλά θα το κάνω με τους δικούς μου όρους". Εδώ, φαίνεται ότι τους... πετσόκοψε τους δικούς του όρους. Και φαίνεται επειδή είχε μιλήσει πολύ και είχε αναλύσει τις σκέψεις του πριν παρουσιάσει το έργο του. Μια απαραίτητη εξήγηση.
Προφανώς και δε φταίει μόνο ο Τρινκιέρι όταν χάνεις από τη Φινλανδία. Όχι βέβαια. Προφανώς και δε φταίει μόνο ο Τρινκιέρι όταν γίνονται ήρωες διάφοροι παίκτες των αντιπάλων. Υπάρχει συνολικό μερίδιο στην αποτυχία και οι παίκτες, που δεν είναι τίποτα πρωτόβγαλτα παιδάκια, ήδη έχουν αναλάβει το δικό τους αφού δεν τους αρέσει να κρύβονται. Ο Τρινκιέρι όμως φταίει για το ότι προσπάθησε να ισορροπήσει πράγματα που δεν του έβγαιναν στο μυαλό. Πάμε να τα θυμηθούμε: Τον Κατσίβελη τον είχε σαν πασπαρτού της ομάδας που σχεδίαζε και σαν αναντικατάστατο στα γκαρντ από τις πρώτες κιόλας ώρες που ανέφερε τις σκέψεις του για την ομάδα. Ο Κατσίβελης δεν ταξίδεψε ποτέ για τη Σλοβενία, "θυσιαζόμενος" για άλλες ανάγκες. Μόνο που μπορεί να θυσιάστηκε επειδή ως μικρός δεν θα γινόταν θέμα, αλλά έγινε θέμα ότι η ομάδα έμεινε με τρία γκαρντ.
Μα χρειαζόταν ένας παραπάνω ψηλός, θα πει κάποιος. Σύμφωνοι, ήταν μεγάλη η ανάγκη. Αλλά υπάρχει πουθενά γραμμένο ότι για να πάρεις έναν ψηλό, κόβεις έναν κοντό; Υπάρχουν και... ημίψηλοι. Ας πάμε όμως και στους ψηλούς για να τα παίρνουμε με τη σειρά. Πήραν στην ομάδα τον Καββαδά με ένα απλό και σωστό από όσα είχαμε δει σκεπτικό. Στα φιλικά με "σκληρούς" αντιπάλους, έμπαινε μέσα ο μικρός για λίγα λεπτά και με το δυναμικό του παιχνίδι χάλαγε τον ρυθμό των άλλων. Ε, με την Ιταλία και τη Φινλανδία είπαν μέσα από την ομάδα ότι χάσαμε γιατί ήμασταν... σοφτ και δεν τους βγάλαμε από το ρυθμό. Ο Καββαδάς το παρκέ δεν το πάτησε, έστω για ένα λεπτό, για... δυο σφαλιάρες ρε παιδί μου.
Του Μπουρούση το θέμα λίγο ως πολύ το έχουν καταλάβει και τα παιδάκια. Ο Τρινκιέρι δεν πήρε με... την καρδιά του στην ομάδα τον καλύτερό του ψηλό. Ο ψηλός δεν είναι κανας χθεσινός για να μην το ξέρει. Η σχέση ποτέ δεν ήταν εμπιστοσύνης, αλλά ο Μπορούσης έκανε πολύ καλό τουρνουά, ο Τρινκιέρι τον χρειαζόταν και απλά συνυπήρξαν. Όταν όμως δεν υπάρχει εμπιστοσύνη η τυπική συνεργασία φαίνεται.
Πάμε και στους... ημίψηλους. Έξι παίκτες για τις θέσεις 3-4 είναι πολλοί. Τελεία. Στους έξι υπήρχε ένας που ο προπονητής δεν υπολόγιζε. Ο αρχηγός Αντώνης Φώτσης. Για κάποιους λόγους δεν του έκανε. Αν και για να τα λέμε όλα, μέχρι και το τουρνουά στο Στρασβούργο έσταζε μέλι γι' αυτόν. Και τελικά συμβαίνουν τα εξής παράδοξα για μια ομάδα που θέλει να λειτουργήσει σωστά: Παίρνει έναν παίκτη που δε θέλει προφανώς γιατί φοβάται να τον "κόψει", τον ξενερώνει εξ αρχής δείχνοντάς του έμπρακτα ότι τον θεωρεί... συμπλήρωμα, αλλά επειδή (ξανα)φοβάται τι θα του πουν αν δε βάλει τον Φώτση, κόβει λεπτά από παίκτες που πιστεύει για να δώσει λίγα για... τη συμμετοχή στον Φώτση που όμως έτσι τον ξενερώνει ακόμα περισσότερο. Ε, μετά, χαίρετε...
Κάπως έτσι ας πούμε ο Πρίντεζης πάνω στον οποίο είχε στηρίξει πολλά, άρχιζε τα ματς και στα έξι - επτά λεπτά είχε... κόφτη. Πάγκο και τέλος. Σπάνια πάτησε παρκέ σε δεύτερο ημίχρονο. Ντυνόταν το παιδί και περίμενε τη λήξη. Και πάμε και στην περίπτωση του Περπέρογλου. Τον παίρνεις ως ρολίστα και του το έχεις εξηγήσει. Προφανώς και το έχει αποδεχθεί. Τα φέρνουν έτσι οι συνθήκες και στην πρώτη φάση σου γίνεται βασικός και αναντικατάστατος. Ζεσταίνεται, πας στη Λουμπλιάνα και αποφασίζεις να κλείσεις το ροτέισιον. Και ξαφνικά ο Περπέρογλου βρίσκεται παρκαρισμένος στον πάγκο. Δεν χρειαζόταν η ομάδα αυτά που έκανε μέχρι δυο μέρες νωρίτερα; Η μήπως θεωρήθηκε ο πιο... βολικός χαρακτήρας;
Πολλοί έχουν ήδη ασκήσει έντονη κριτική στον κόουτς Τρινκιέρι. Προσωπικά καταλογίζω πράγματα στον διαχιειριστή Τρινκιέρι, δε φτάνω μέχρι την ώρα που κάθεται στον πάγκο. Τα παραπάνω είναι αρκετά, αλλά όχι όλα όσα διαπίστωσαν όλοι όσοι παρακολούθησαν την πορεία της Εθνικής από την έναρξη της προετοιμασίας μέχρι τον άδοξο αποκλεισμό. Ο Τρινκιέρι είχε στο μυαλό του μια ομάδα και αρχίζοντας συμβιβασμούς και ισορροπίες, έφερε στο Ευρωμπάσκετ μια άλλη ομάδα. Άρα ή, δεν ήταν σίγουρος για αυτά που ήθελε ή, δεν είχε το σθένος να πάρει τα ρίσκα του. Κακό και το ένα, κακό και το άλλο.
πηγή: www.basketnews.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου