Μοιάζει με μια μικρογραφία της πραγματικότητας που βιώνουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, η απόφαση της εφαρμογής του financial fair play στον αθλητισμό. Αυτό το “όσα βγάζετε, τόσα θα χαλάτε”, που λανσάρισε η UEFA και έχει στα σχέδιά της και η Euroleague, όπως αποκάλυψε στον Ελεύθερο Τύπο ο Τζόρντι Μπερτομέου, είναι σε γενικές γραμμές η συνταγή της τρόικας στην χώρα μας. “Φαληρίσατε σπαταλώντας χρήματα που δεν είχατε και αν θέλετε να σωθείτε πρέπει να συμμαζευτείτε”, μας είπαν οι ξένοι. Με πολύ πιο σκληρό τρόπο, πολύ πιο άδικο καταμερισμό των θυσιών και σε τελική ανάλυση με άμεση επίπτωση στις ζωές ανθρώπων και όχι στην διασκέδασή τους.
Οι αθλητικές διοργανώτριες αρχές θέλουν να ισοσκελίσουν έσοδα με έξοδα για να αποτρέψουν το ξέπλυμα μαύρου χρήματος μέσα από τις ομάδες. Αυτό είναι με μια απλοϊκή προσέγγιση το σκεπτικό, το οποίο σίγουρα εμπεριέχει ρίσκο. Στον βωμό των... ξεπλυματζήδων, θα θυσιαστούν πιθανώς και οι “τρελοί” που για δικούς τους απονήρευτους λόγους μπαίνουν στα σπορ και δαπανούν πολλά δικά τους λεφτά για την δόξα, την λεζάντα, την προβολή. Μόνο που για το μπάσκετ, οι κίνδυνοι είναι ιδιαίτερα αυξημένοι σε σχέση με το ποδόσφαιρο για πολλούς ορατούς λόγους.
Δεν είναι μόνο ότι το ποδόσφαιρο είναι μακράν πιο εμπορικό σπορ. Με περισσότερους πελάτες και εκ των πραγμάτων, αφού στα γήπεδά του μπορούν να φιλοξενηθούν πολλαπλάσιοι θεατές από αυτά του μπάσκετ. Με περισσότερα λεφτά από την τηλεόραση, την διαφήμιση, τις χορηγίες και όλα αυτά τα σημαντικά έσοδα για κάθε εταιρία. Είναι και ότι ο μηχανισμός της UEFA είναι έτη φωτός μπροστά από κάθε άλλον στην προώθηση των διοργανώσεών της, που τις έχει μετατρέψει σε χρυσοφόρες πηγές, άρα και οι ομάδες υψηλού επιπέδου μπορούν να παραμείνουν λαμπερές ακόμα και με τα νέα οικονομικά καθεστώτα.
Στη μπασκετική Ευρωλίγκα, την μοναδική συλλογική διοργάνωση με σοβαρή υπόσταση, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Με δεδομένα τα παραπάνω χάντικαπ εσόδων έναντι του ποδοσφαίρου, προστίθεται και η άκαρπη πολιτική των διοργανωτών στον οικονομικό τομέα που κάνει συχνά – πυκνά πρωταγωνίστριες ομάδες να “φωνάζουν” ότι έχουν σταθερές ζημίες και δεν μπορούν να προσδοκούν σε οφέλη.
Ο Μπερτομέου είναι πιθανό να θέλει να περάσει σαν δική του ιδέα το αναπόφευκτο. Διότι βλέπει το “ψαλίδι” στις ελληνικές ομάδες, βλέπει τα προβλήματα που είναι έτοιμα να σκάσουν στο ισπανικό πρωτάθλημα, βλέπει ανάλογες καταστάσεις στην Ιταλία και θέλει να τα “αμπαλάρει” στο πακέτο του οικονομικού ισοσκελισμού.
Ακόμα όμως και με αυτά τα προβλήματα, το μπάσκετ θα έχει άμεση ανάγκη από τους “τρελούς” του. Ακόμα κι αν δεν βάζουν δεκάδες εκατομμυρίων οι εκάστοτε Γιαννακόπουλοι και Αγγελόπουλοι της Ευρώπης, θα χρειάζεται να βάζουν αρκετά. Διότι αν με τα έσοδα που μπορούν να εξασφαλίσουν οι ομάδες, έστω και με το μάξιμουμ αυτών, πρέπει να πορεύονται οι ομάδες, ο κίνδυνος δραματικής πτώσης της δυναμικής και κατ' επέκταση της δημοφιλίας είναι άμεσος και πολύ μεγάλος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου