Ηταν πολλές και πολύ ευχάριστες οι... παράπλευρες εκπλήξεις της κανονικής διάρκειας ενός πρωταθλήματος χωρίς δυνατότητα ουσαστικής έκπληξης. Η Α1 κανέναν δεν προβλημάτισε πριν καν αρχίσει ως προς το πού θα καταλήξει, στους τελικούς του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκοί δηλαδή, ειδικά φέτος δεν προβλημάτισε και για καμία άλλη θέση. Οι ομάδες ήταν 13 τυπικά, μα 12 ουσιαστικά με το Μαρούσι να έχει πέσει πριν καν μπει στα παρκέ, όπου πάντως στάθηκε παλικαρίσια και είναι ευτύχημα ότι άντεξε να παίζει μέχρι τέλους. Αγχος για τους τελικούς, λοιπόν, δεν υπήρχε, άγχος για να πέσεις δεν υπήρχε, άγχος για θέση εξόδου στην Ευρώπη έχει φροντίσει ο ΕΣΑΚΕ επί θητείας Οικονομίδη να μην υπάρχει, με την... ευγενική παραχώρησης άλλης θέσης για την Ευρωλίγκα, οπότε οι 26 κουτσουρεμένες αγωνιστικές, μάλλον έγιναν γιατί έτσι έπρεπε.
Πάντα όμως υπάρχουν οι παράπλευροι στόχοι και οι επιδιώξεις και από τις 10 ομάδες που... περίσσευαν, μεταξύ της δεδομένης κορυφαίας δυάδας και του δεδομένου πεσμένου, είναι ευτυχές γεγονός ότι οι επτά τελειώνουν με χαμόγελο και οι περισσότερες εξ αυτών έχουν κάνει μεγάλες υπερβάσεις. Ο Κολοσσός, τρίτος και καμαρωτός στην καλύτερη σεζόν της ιστορίας του. Το Ρέθυμνο, νεοφώτιστο για να μην το ξεχνάμε επειδή έτσι που έπαιζε μόνο με τέτοιο δεν έμοιαζε, μέσα στην τετράδα και με μπάσκετ που χόρταινε τον κόσμο. Ο Πανιώνιος, ψηλότερα από πέρυσι, αλλά όχι με πλατιά χαμόγελα. Λογιζόταν από νωρίς ως η τρίτη δύναμη, πλήρωσε όμως σκαμπανεβάσματα και το φινάλε της κανονικής περιόδου τον βρήκε ουσιαστικά χαμηλότερα από τις προσδοκίες του.
Η Καβάλα με σεζόν που τείνει προς το... εντυπωσιακό αφού είχε και προβλήματα, αλλά πρόσφερε ωραία ματς και, κυρίως, ήταν η θύτης της μεγάλης έκπληξης του πρωταθλήματος, της νίκης επί του Παναθηναϊκού που έκρινε την κανονική διάρκεια. Ο ΚΑΟΔ, νεοφώτιστος και φτιαγμένος στο... παρά πέντε, σώθηκε άνετα, έκανε πολλές νίκες και μέχρι τέλους διεκδικούσε πλέι οφ. Απόλυτη επιτυχία κι εκεί. Οπως και στο Περιστέρι, που πρόλαβε όσο είχε... καύσιμο να σωθεί και μετά βρήκε κίνητρο μέσα από τα προβλήματα και έβγαλε νέα παιδιά στο πάλκο. Και ο Ηλυσιακός, επίσης χαρούμενος που σώθηκε άνετα με μια νεανική και ελληνική ομάδα που έβγαζε υγεία.
Τι μένει για τα μείον; Ο Ικαρος... υπό συζήτηση. Δεν πήγε όσο καλά την πρώτη του σεζόν στην Α1, όμως, δεν κινδύνευσε, το έστρωσε προς το τέλος και μάλλον φυσιολογικά πλήρωσε το ότι ακόμα μαθαίνει την κατηγορία. Και φυσικά, οι δύο Θεσσαλονικείς, άνευ συναγωνισμού οι μεγάλες απογοητεύσεις του πρωταθλήματος.
Ο Αρης μάλλον αδίκησε τον εαυτό του προς το φινάλε. Αντεξε για μήνες τα διοικητικά προβλήματα, στάθηκε μια χαρά στην Ευρώπη, κουβαλούσε έστω και δύσκολα και το δεύτερο καρπούζι, το ελληνικό. Κάποια στιγμή όμως, η... εγκατάλειψη έπιασε το αγωνιστικό τμήμα, οι παίκτες τα παράτησαν, ήρθε και η βαριά ήττα από το Περιστέρι στο φινάλε και άφησε άσχημη εντύπωση. Τέτοια, που ποτέ δεν άφησε τον ΠΑΟΚ από την αρχή μέχρι το τέλος. Κακοστημένος, κακό μπάσκετ, νωθρός και βαρετός, πρέπει να ψάξει πολύ για να βρει ο ίδιος στιγμές που να ικανοποίησε τον εαυτό του φέτος. Κερδίζει με... άνεση τον τίτλο της μεγαλύτερης φετινής απογοήτευσης.
Συνολικά, όμως, οι δύο μεγάλοι της Θεσσαλονίκης δεν παύουν να είναι οι “δακτυλοδεικτούμενοι” της φετινής Α1. Και αν εντοπίσουν το πρόβλημα στο αγωνιστικό, απλά θα το μεγαλώσουν. Να είχαν όλα τους τα προβλήματα λυμένα και να έκαναν μια κακή σεζόν, το κακό θα ήταν πολύ μικρό. Η γενική τους κατάσταση διαρκώς χειροτερεύει, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και απλά μέσα στο παρκέ υπάρχει η αντανάκλαση. Το χειρότερο είναι ότι δεν φαίνεται φως στον ορίζοντα, οι αμαρτίες του παρελθόντος σφίγγουν σαν θηλιά και το “θα την βγάλουμε και φέτος γιατί είμαστε μεγάλοι”, που λειτούργησε αρκετά χρόνια, μπορεί κάποια στιγμή να τους προσγειώσει ανώμαλα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου