ΓΙΑΝΝΗΣ
ΜΑΜΟΥΖΕΛΟΣ_
Το φαινόμενο
είχε αρχίσει να εμφανίζεται μετά το millennium, αλλά από διοργάνωση σε διοργάνωση
μέσα στον 21ο αιώνα γίνεται πιο έντονο. Και στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα
στίβου στο Ελσίνκι βλέπουμε όλες τις «γενιές του… Αβραάμ» να μετέχουν στις
ομάδες πολλών χωρών… Χωρών οι οποίες –παλαιότερα - ούτε να φανταστούν δεν
μπορούσαν πώς οι εκπρόσωποί τους δεν θα είχαν κατάλευκη επιδερμίδα και ξανθά
μαλλιά!
Προσοχή, εξ
αρχής… Το σχόλιό μου δεν περιέχει ούτε αιχμές ούτε ψήγματα ρατσισμού. Γράφτηκε
για να επισημάνει τη νέα πραγματικότητα, τη ρεαλιστική εικόνα των μεγάλων
μεταβολών ακόμη και σε χώρες που δεν είχαν καμιά σχέση με αποικίες στην Αφρική
ή Ασία, οπότε λογικά διέθεταν κι από παλιά «ξένους» στις ομάδες τους…
Βλέπουμε
λοιπόν την πολυεθνικότητα και πολυπολιτισμικότητα της σημερινής Ευρώπης αλλά
και μια απ’ τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης! Ναι, δεν αλλάζεις ξαφνικά
πατρίδα και συχνά και όνομα, μόνο με την προσδοκία της διάκρισης και της δόξας…
Πολύ περισσότερο, όταν σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό έχει γίνει και δυο φορές
(π.χ. Γιαμιλέ Αλντάμα)!
Μίλησα για
οικονομική κρίση… Ναι, βασικά αυτή έφερε τους γονείς κάποιων από τη χώρα τους
μετανάστες στη βόρεια Ευρώπης ή διευκόλυνε ένα γάμο μαύρου με λευκή ή το αντίστροφο.
Τα παιδιά των
μεταναστών στη Γερμανία ή τη Νορβηγία κ.α. παίρνουν την υπηκοότητα, νιώθουν
πατρίδα τους τη χώρα που γεννήθηκαν ή ζουν πολλά χρόνια και φυσικά δεν έχουν
κανένα λόγο να μην αγωνισθούν με τα χρώματά της…
Ο αθλητισμός
είναι μια σημαντική διέξοδος επιβίωσης και απόκτησης οικονομικών πόρων να
ζήσεις καλά, αν πετύχεις κάτι αξιόλογο… Ο στίβος μπορεί να μην έχει πολλά
λεφτά, αλλά κάτι δίνουν οι εθνικές ομοσπονδίες, κάτι οι χορηγοί, μπορεί να
βρεις και μια πόρτα ανοικτή…
Κάπως έτσι –με
συστηματική στόχευση βέβαια- η Τουρκία (κυρίως) αλλά και άλλες χώρες (Ισπανία
κ.λπ) απέκτησαν αθλητές απ’ την Κένυα, την Αιθιοπία ή την Κούβα!
Πρότειναν
κάποιες απολαβές, μια καλύτερη ζωή, μια διέξοδο να «είναι πρώτοι στο χωριό παρά
τελευταίοι στην πόλη…» (σε αρκετές περιπτώσεις αθλητών/αθλητριών που δεν είχαν
τύχη να γίνουν πρωταγωνιστές στη φυσική τους πατρίδα) κι ο αθλητικός χάρτης
άλλαξε ριζικά!
Κάποτε
μιλούσαμε για εθνική παραγωγή αθλητών, για το επίπεδο του αθλητισμού μιας χώρας
στηριγμένο στην εθνικότητα…. Τώρα πια οι συγκρίσεις δυναμικότητας γίνονται
απλώς βάσει της σημαίας που υπάρχει στην αθλητική τους περιβολή!
Η Ελλάδα
είναι από τις ελάχιστες χώρες που δεν μπήκαν στον…πειρασμό της παροχής
υπηκοότητας για να βελτιωθεί η αθλητική της δυναμικότητα! Δεν είμαι έτοιμος να
πω τώρα αν πρέπει να το κάνει, αλλά σίγουρα πρέπει να προετοιμασθεί και να
αποδεχτεί πως μπορεί να εκπροσωπείται από τους «μετανάστες» δεύτερης ή τρίτης
γενιάς! Άσχετα αν έχουν Πολωνικές ή Ουκρανικές ρίζες, αν γεννήθηκαν εδώ ή ήρθαν
τριών χρονών στη χώρα μας…
Αφού οι
παγκόσμιες υπερδυνάμεις επέβαλαν την παγκοσμιοποίηση και μια νέα τάξη
ισορροπιών στη Γη, ας αποδεχτούμε μια νέα κατάσταση κι ας μην υπήρξαμε
αποικιοκράτες μετά τον Μέγα Αλέξανδρο!
Σίγουρα
είμαστε υπερήφανοι για την εθνική μας καθαρότητα, αλλά να χάνουμε αθλητικά
ταλέντα και διακρίσεις αξίζει; Την Κυριακή το βράδυ που θα δούμε τον πίνακα
μεταλλίων και θέσεων στην 8άδα των τελικών μπορεί να είμαστε χαμηλότερα από
άλλες χώρες επειδή θα έχουν «αξιοποιήσει» τους λόγους που προανέφερα
ενισχύοντας το δυναμικό τους… Εμείς μόνο την …αξιοποίηση= ξεπούλημα του εθνικού
πλούτου να αποδεχόμαστε τόσο εύκολα, χωρίς εθνικό εγωισμό και υπερηφάνεια;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου