ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΓΑΡΡΗΣ_
Είναι εύκολο -και σύνηθες- να περιμένεις κρυμμένος σε μια
γωνιά να γίνει η στραβή μιας ομάδας και να βγαίνεις να πυροβολείς. Σήμερα,
λοιπόν, απορώ. Απορώ γιατί δεν θα συνηθίσω ποτέ την παπάτζα πρωτίστως της
δημοσιογραφίας και δευτερευόντως το ανάθεμα των φιλάθλων. Οι ίδιοι άνθρωποι που
έγραφαν και έλεγαν ότι οι επιλογές του Φερνάντο Σάντος είναι αυτές και ξέρει
αυτός γιατί τις κάνει, οι ίδιοι είναι οι πρώτοι που του ρίχνουν την ευθύνη. Η
ευθύνη του Πορτογάλου δεν έρχεται τώρα. Ήρθε όταν έκανε τις επιλογές. Είχα
συνομιλήσει μέσω Facebook με αρκετό κόσμο τότε και είχα εκφράσει πολλά από τα
-θέλω να πιστεύω- ποδοσφαιρικά πιστεύω μου. Κάποιοι μου είχαν υπογραμμίσει
«περίμενε να δούμε τα αποτελέσματα» και είχα ανταπαντήσει ότι «εγώ μετά Χριστόν
προφήτης δεν μου αρέσει να γίνομαι. Ό,τι έχω να πω το λέω τώρα». Αδιαφορώ
παντελώς να μπω στη λογική «τα ‘λεγα εγώ». Έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον να
εξεταστεί τι θα μπορούσε να γίνει, μα κυρίως τι μπορεί να γίνει στο τελευταίο
ματς του ομίλου για να μην γίνει το τελευταίο της Ελλάδας στο Euro.
Δηλώνω οπαδός της Εθνικής. Ανέκαθεν ήμουν σε όλα τα
αθλήματα. Δεν ξεχωρίζω επίσημες αγαπημένες ούτε καταλαβαίνω αυτή την
ελληνικότατη χαζομάρα, τη μασονική αντίληψη όσων ασχολούνται με το ποδόσφαιρο
με τους αντίστοιχους του μπάσκετ, του βόλεϊ, του πόλο ή του χάντμπολ ας πούμε.
Ειδικά από τη στιγμή που έζησα από την αρχή έως το τέλος το θρίαμβο του 2004,
δημιούργησα μέσα μου αλλεπάλληλους μύθους για την Εθνική ποδοσφαίρου. Το κακό
είναι ότι σε αυτή τη μυθοπλασία συνθλίβονται όλα τα κακώς κείμενα. Ακόμα και
σήμερα ένα κομμάτι του εαυτού μου δεν πιστεύει όσα βλέπει αλλά πιστεύει πως όλα
αυτά είναι απλά ένα ανάποδο deja vu του ομίλου του 2004. Ότι θα νικήσουμε τη
Ρωσία, δηλαδή, και θα προκριθούμε. Και φυσικά θα πανηγυρίσουμε πάλι το Euro!
Η φωνή της λογικής λέει άλλα. Ότι ασφαλώς δεν υπάρχει
Χαλκιάς για την Εθνική ομάδα. Και πως εφόσον έκανε το λάθος να πάρει τον
Χαλκιά, ας τον κράταγε ο Σάντος στον πάγκο. Το σωστό θα ήταν Καρνέζης, Χιώτης,
Σηφάκης. Με όποια σειρά θέλετε. Λυπάμαι αλλά ο τερματοφύλακας είναι από τα πιο
βασικά στο ποδόσφαιρο και δυστυχώς εμάς «μας κρέμασε» η επιλογή του Σάντος. Το
βασικό δυστύχημα με τον Χαλκιά δεν είναι η ευθύνη του και στα τρία γκολ που
δεχθήκαμε. Αλλά κυρίως ότι δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες του. Όσοι
έχετε παίξει ποδόσφαιρο, καταλαβαίνετε…
Στην άμυνα ο Σάντος άφησε έξω δύο παίκτες που είχε μόνιμα
στα προκριματικά. Τον Σπυρόπουλο και τον Βύντρα. Αμφότεροι έκαναν κακό
πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό. Θέλω απλά να υπενθυμίσω ότι στο γκολ της
Πολωνίας ο Χολέμπας χάνει τον παίκτη και γίνεται η σέντρα και ο Τοροσίδης
λείπει από τη θέση του στο κέντρο της άμυνας όπου πρέπει να κλείσει εφόσον η
επίθεση γίνεται από την άλλη πλευρά. Πόσο χειρότερα θα αντιδρούσαν στη φάση
Βύντρα και Σπυρόπουλος; Ναι, ο Τοροσίδης έκανε τη σέντρα στο γκολ μας αλλά ήταν
πολύ κατώτερος των προσδοκιών. Καλά ο Χολέμπας επιθετικά ήταν εξαφανισμένος.
Στα γκολ της Τσεχίας το πρώτο ξεκινάει με λάθος του Τοροσίδη ενώ ο Χολέμπας
χάνει τον παίκτη ενώ στο δεύτερο η προσπάθεια γίνεται από την πλευρά του
Χολέμπας και πάλι ο Τοροσίδης έχει κακή τοποθέτηση. Προφανώς ο Τζαβέλας άξιζε
και αξίζει μια ευκαιρία, προφανώς ο Τοροσίδης δεν παίζει καλά. Αλλά ποιον να
βάλει; Τον Μανιάτη που παίζει αμυντικό χαφ; Αφού δεν πήρε άλλο μπακ. Για τα
στόπερ έτσι όπως έγιναν τα πράγματα στην πρεμιέρα, πάλι καλά να λέμε που
υπάρχει η συγκλονιστική παρουσία του Κυριάκου Παπαδόπουλου, ο οποίος είναι
μακράν του δεύτερου ο Έλληνας παίκτης με τη μεγαλύτερη προοπτική. Συμπαθητικός
ο Κατσουράνης ως στόπερ, αμυντικά γιατί επιθετικά η τεχνική της γιόμας είναι
κάτι που εφαρμόζεται στα τοπικά πρωταθλήματα και όχι σε Euro.
Στα χαφ ήταν λάθος του Σάντος να μην καλέσει τον
Χριστοδουλόπουλο και τον Γεωργιάδη, όπως είχα γράψει πριν 26 μέρες όταν έγιναν
οι κλήσεις του Πορτογάλου. Ο Λάζαρος έκανε δύο καλούς μήνες και άλλους δύο
κακούς, όταν όλος ο Παναθηναϊκός είχε πέσει. Μισό – μισό ήταν και ο Γεωργιάδης.
Ήταν, όμως, χρήσιμοι και οι δύο ή έστω ένας εκ των δύο γιατί έχουν τη μπούκα,
το κράτημα της μπάλας και ιδίως ο Γεωργιάδης την ταχύτητα. Ας δούμε τα πλάγια
χαφ της Εθνικής. Ο Νίνης που έδειξε μεν όρεξη στο πρώτο ματς αλλά ήταν εκτός
κλίματος, ο Σαμαράς που… ας το αφήσουμε καλύτερα γιατί δεν προσφέρει ούτε ως
εξτρέμ ούτε ως σέντερ φορ, ο Φορτούνης που ξέρει καντάρια μπάλα αλλά ξεχνιέται
αμυντικά, ο Σαλπιγγίδης ο μόνος με ταχύτητα και σε καλή κατάσταση που βοηθάει
και μπροστά και πίσω (αν και γεννημένος επιθετικός και ουχί χαφ – εξτρέμ) και ο
Φετφατζίδης που δεν καταλαβαίνω γιατί τον πήρε και ακόμα περισσότερο δεν
καταλαβαίνω γιατί αφού τον πήρε, δεν του έδωσε 15 λεπτά χθες. Και με την Πολωνία
και με την Τσεχία θα ‘ταν χρήσιμο να έχει στον πάγκο τον Λάζαρο ή τον
Γεωργιάδη.
Για τον άξονα ένα μόνο έχω να πω και ταιριάζει γάντι
ενόψει Ρωσίας. Τώρα που γυρίζει ο Παπασταθόπουλος, δίνεται μια πρώτη τάξεως
ευκαιρία στον Σάντος να κλείσει την τρύπα στο κέντρο: να βάλει τον Παπαδόπουλο
αμυντικό χαφ. Ίσως να ήταν χρήσιμο να θυμηθεί ο Σάντος ότι ο Μανιάτης δεν έχει
τα τρεξίματα που είχε με τον Ολυμπιακό και χρειάζεται βοήθεια. Εφόσον δεν
βγαίνει ο «Κάρα» από την 11άδα, να παίξει μπροστά από τους δύο (Κυριάκο –
Μανιάτη) στο 4-3-3.
Και στην επίθεση λυπάμαι αλλά βλέπω ό,τι έβλεπα και στις
17 Μαΐου που ανακοινώθηκαν τα ονόματα. Λείπει ο Αθανασιάδης. Ο κατ’ εμέ
καλύτερος killer μέσα στο κουτί. Ναι, ο Μήτρογλου βάζει πιο πολλά και
εντυπωσιακά γκολ. Αλλά ο Μήτρογλου έχει παιδικές ασθένειες. Μπορεί να πάρει
μόνος του το ματς με τη Ρωσία, μπορεί να κάνει τέσσερα επιθετικά φάουλ σε
τέσσερις επαφές με τη μπάλα όπως έκανε με την Τσεχία. Ο Αθανασιάδης είναι
παίκτης ομάδας. Και με τον Σαλπιγγίδη στα δεξιά του έχουν δείξει ότι
συνεργάζονται άριστα. Κάτι ακόμα. Αν ο Σάντος πήρε τον Λυμπερόπουλο για κάτι
-εκτός απ’ το να τον τιμήσει- θα έπρεπε να είναι η εμπειρία του. Προσπαθώ να
σκεφτώ καλύτερη ευκαιρία για να τον βάλει τελευταία αλλαγή στο ματς με την
Τσεχία. Αν δεν κάνει ούτε γι’ αυτό, τότε γιατί τον πήρε;
Από το κλάμα για όσα πέρασαν, προτιμώ τις λύσεις για αυτό
που έρχεται. Οι Ρώσοι είναι οι πλέον ταλαντούχοι και ικανοί παίκτες του ομίλου
μας. Όμως ως ομάδα χωλαίνουν. Νομίζω ότι είναι ομάδα που δύσκολα θα την κρατήσουμε.
Ειδικά με την ταχύτητα που βγαίνει στις αντεπιθέσεις. Σε αυτό το ματς
χρειάζεται τρέξιμο. Με αυτή τη λογική και με την εικόνα των πρώτων αγώνων θα
προτιμούσα τον Σηφάκη τερματοφύλακα, τον Τοροσίδη δεξιό μπακ, τον Τζαβέλα
αριστερά, Παπασταθόπουλο- Κατσουράνη στόπερ, Παπαδόπουλο – Μανιάτη αμυντικά
χαφ, Καραγκούνη μπροστά τους, Σαλπιγγίδη δεξιά, Νίνη αριστερά, Γκέκα επιθετικό.
Ο ρεαλισμός μου λέει ότι θα χάσουμε από τη Ρωσία. Το βαθύ
συναίσθημα – πώς λέμε το βαθύ ΠΑΣΟΚ;- λέει νίκη «απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των
Ελλήνων τα ιερά».
πηγή: http://matigarrida.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου