ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15
Θετική προκατάληψη
Συνέντευξη με τον Χόρχε Βαλντάνο
Όταν τον ρωτάνε πώς θέλει να τον παρουσιάσουν, αυτός
απαντάει: «Πρώην ποδοσφαιριστή». Ακόμα και τώρα είναι ο γενικός διευθυντής της
Ρεάλ Μαδρίτης και στη ζωή, πέραν τού ότι κέρδισε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο με τη
φανέλα της Αργεντινής, έκανε πολλά πράγματα: Ποδοσφαιριστής, αθλητικός
διευθυντής, συγγραφέας, σχολιαστής. Ο λόγος είναι χωρίς άλλο ένα από τα
καλύτερα όπλα του, οι μεταφορές του λόγου ένα μέσο σημαντικό, η ανάλυση μια
ευχαρίστηση.
-Μιλάμε για έναν παίκτη που, όπως εσείς, άρχισε με τους
Νιουελς. Ας αρχίσουμε με το Μουντιάλ του 2006. Ένα ολόκληρο έθνος τον περίμενε
και, από την άλλη, στον αποφασιστικό αγώνα ούτε που μπήκε στο γήπεδο. Γιατί;
«Ο Πέκερμαν είναι ένας άνθρωπος που ξέρει να αναγνωρίζει
τα ταλέντα και ποτέ δεν έπαιξε κρυφτό σε αυτό το θέμα. Μπορούμε να κάνουμε
υποθέσεις για ένα πρόβλημα που δεν γνωρίζουμε, ίσως για κάποιο πρόβλημα φυσικής
κατάστασης του παίκτη. Ίσως να μην ήταν σε μια καλή στιγμή. Λέγοντάς το αυτό,
ήμουν από εκείνους που υποστήριζαν ότι η Αργεντινή θα έχανε χωρίς τον Μέσι. Στον
τελευταίο αγώνα έγιναν πολλά, ο τραυματισμός του Αμπονταντσιέρι, η κούραση του
Ρικέλμε, το γκολ του προβαδίσματος της Αργεντινής, όλα τα στοιχεία που
επιβάρυναν το θέμα του Μέσι. Ο αγώνας φαινόταν υπό έλεγχο. Η Γερμανία δεν
έδειχνε ότι μπορούσε, αλλά είναι αλήθεια ότι, μέσα στην απελπισία που είχε για
την ισοφάριση, ένας παίκτης όπως ο Μέσι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την
ακαταστασία και την αναστάτωση του αντιπάλου για να βάλει άλλο ένα γκολ. Αλλά
όλα αυτά είναι υποθέσεις, προτιμώ να πω ότι αυτά που είχε κατά νου ο Πέκερμαν
φτάνουν πιο μακριά από αυτά που θεωρώ εγώ, γιατί έπρεπε να διαχειριστεί
περισσότερα δεδομένα».
-Μαζί με αυτό το θέμα ειπώθηκαν πολλά και περί του
θέματος του νεαρού της ηλικίας του Μέσι, για την ωριμότητά του, τις αρχές του
αργεντίνικου ποδοσφαίρου, τα αποδυτήρια...
«Ο Μαραντόνα έπαιξε τον πρώτο του αγώνα στα 21 του και
δεν ήταν μια ευτυχής εμπειρία. Δεν ήταν ώριμος σε όλα. Με τον Μέσι υπήρχε μια
θετική προκατάληψη: νομίζαμε ότι, εάν έπαιζε, θα είχε δώσει λύση στον
αγώνα...».
-Με την ευκαιρία ας μιλήσουμε για τον Μέσι και τον
Μαραντόνα.
«Ο Μαραντόνα είχε περισσότερα σημεία αναφοράς στο
παιχνίδι του. Ο Ντιέγκο μπορούσε να είναι ο τελικός δέκτης μιας φάσης αλλά το
ίδιο και ο οργανωτής. Ο Μέσι είναι πιο "βαθύς". Με τις ικανότητές
του, με τη φυσική του ταχύτητα, τη νοητική και την τεχνική, έχει πάντα την τάση
να ψάχνει την εστία, το γκολ. Ο Ντιέγκο μερικές φορές πατούσε τον επιταχυντή
του, ο Μέσι ζει με τον επιταχυντή σε βάθος. Είναι μια αμαρτία της νεότητας.
Πρέπει να μάθει, όπως έλεγε ο Μενότι, να είναι στον αγώνα "ένας
οποιοσδήποτε". Δεν μπορεί να είναι πάντα Μέσι, γιατί εάν κάποιος είναι
πάντοτε σε θέση να ενεργοποιήσει μια βόμβα, ο αντίπαλος είναι διαρκώς με την
προσοχή του σε αυτόν και είναι πιο δύσκολο να τον ξαφνιάσεις. Ομοιότητες: στον
Λίο Μέσι συμβαίνει το ίδιο που συνέβαινε και στον Μαραντόνα, είναι μια
προσωπικότητα με πολύ βάρος, που μπορεί να υπερκεράσει την ομάδα. Δεν είναι
όπως ο Ζιντάν και ο Πλατινί, που είχαν ανάγκη την ομάδα για να αποδείξουν την
ομαδική τους ικανότητα. Ο Μέσι χρειάζεται τους συμπαίκτες του για να του δώσουν
την μπάλα, μετά το έργο είναι πολύ προσωπικό. Διαφορές: η φυσική του κατάσταση.
Ο Ντιέγκο έφτασε στη Νάπολη με οκτώ κιλά επιπλέον και συνέχιζε να είναι
καθοριστικός. Το παιχνίδι του Μέσι χρειάζεται εκρηκτικότητα και αυτό τον
υποχρεώνει να διατηρεί μια τέλεια φυσική κατάσταση».
-Πώς βλέπετε σήμερα τον Μέσι;
«Έχει ωριμάσει. Έχει μια ικανότητα φυσική να συσχετίζεται
με τον ανταγωνισμό στο παιχνίδι. Δίνει την αίσθηση ότι είναι ευτυχής με την
μπάλα στα πόδια του. Δεν τον προσδιορίζει το γενικότερο πλαίσιο. Ούτε οι
προσδοκίες που έχει δημιουργήσει. Και αυτό είναι το χαρακτηριστικό των μεγάλων
παικτών, που δεν φοβούνται. Στα σταυροδρόμια της καριέρας του, όπου κάποιος
μπορεί να διαψεύσει το μέγεθος της προσωπικότητάς του, μας έδωσε καταπληκτικές
φάσεις. Είμαστε μπροστά από έναν παίκτη με τεράστια γοητεία που, αν και
μαρκαρισμένος από τρεις αντιπάλους, με την πλάτη γυρισμένη στο τέρμα,
αποκλεισμένος στη γωνία του κόρνερ, μπορεί να γίνει επικίνδυνος».
-Το μέλλον του;
«Θα μου άρεσε να το είχα εγώ το μέλλον του... έχει όλες
τις προϋποθέσεις για να μετατραπεί στον πρώτο πραγματικά μεγάλο ποδοσφαιριστή
του 21ου αιώνα. Ο 20ος αιώνας σηματοδοτήθηκε από την ύπαρξη του Πελέ, του
Μαραντόνα, του Κρόιφ, του Ντι Στέφανο. Αυτή τη δεκαετία μπορεί να τη
σηματοδοτήσει αυτός μαζί με τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Αυτή είναι μια κατάσταση
καταπληκτική. Η μητέρα φύση του έδωσε όλα τα δυνατά μέσα. Τώρα αυτός πρέπει να
διαχειριστεί το ταλέντο του. Έχει ένα αβαντάζ, βλέπει τον εαυτό του εξ
αποστάσεως. Και μετά, ο Λίο έξω από το γήπεδο δεν παράγει πρωταγωνιστικούς
τίτλους, τους κατασκευάζει ο ίδιος με την μπάλα και τα πόδια του. Μια άλλη
διαφορά με τον Μαραντόνα είναι ότι ο Ντιέγκο είχε μια διπλή γοητεία: ήταν
ποδοσφαιριστής από τη μια και από την άλλη αντάρτης, προκλητικός. Ζούσε πάντα
σαν να ήταν πάνω σε ένα ηφαίστειο».
-Μία συμβουλή για να τελειώσουμε;
«Ο Μέσι πρέπει να ζήσει τη στιγμή με ηρεμία, δεν πρέπει
να βιάζεται. Είναι σίγουρο ότι το ποδόσφαιρο σήμερα έχει ένταση, αλλά ο Λίο
πρέπει να αφήσει τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του».
Μετάφραση: Αργυρώ Ζαχαρίου
Επιμέλεια: Απόστολος Βαβαρίνης
Εκδότης: Παπαδόπουλος
Ημερ. Έκδοσης: 07/05/2012
Σελίδες: 306
ISBN: 978-960-484-328-2
Βιβλιοδεσία: Soft Cover
Σχήμα: 14.5x20.5
Τιμή: 13,99€
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου