ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16
Ο διάβολος
10 Μαρτίου 2007
Αυτό που είναι αδιαπραγμάτευτο είναι ότι το ισπανικό
ντέρμπι υπήρξε μοναδικό, πλούσιο σε συναισθήματα, ήταν αμφίρροπο, και πλούσιο
σε γκολ. Άρχιζε με τους δύο αρχηγούς Πουγιόλ και Ραούλ, που άγγιξαν το χορτάρι
του γηπέδου και έκαναν το σήμα του σταυρού. Το χρειάζονταν: η Μπάρτσα έπρεπε να
σβήσει, μπροστά στους 98.000 θεατές στο «Καμπ Νου», τον αποκλεισμό από την «ευρωπαϊκή
Εδέμ» (Τσάμπιονς Λιγκ), η Ρεάλ Μαδρίτης έπαιζε την επιβίωσή της, την τελευταία
της πιθανότητα να μείνει ζωντανή για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το
σενάριο προβλέπει τον έλεγχο της μπάλας από τη μεριά των «μπλαουγκράνα», του
φαβορί στον αγώνα, που παρατάχθηκαν στο γήπεδο με το ρίσκο του 3-4-3, δίνοντας
λιγότερη προσοχή από ό,τι συνήθως στη Ρεάλ.
Λίγοι υπολόγιζαν ότι οι παίκτες του Καπέλο θα μπουν στον
αγώνα επιθετικά με αντίπαλο τον «αιώνιο εχθρό». Παρ' όλα αυτά, στα πρώτα πέντε
λεπτά, ήδη κυριαρχούσαν στον πίνακα του σκορ. Ο Γκούτι, ο ξανθός, πασάρει στον
Ιγκουαΐν από την αριστερή πλευρά. Ο νεαρός Αργεντινός κάνει μια σέντρα
φαινομενικά ακίνδυνη, αλλά είναι ο Τουράμ που τη μετατρέπει σε «θανατηφόρα». Με
μια φρικτή απόκρουση στέλνει την μπάλα στα πόδια του Φαν Νιστελρόι. Ο Ολλανδός
που βρίσκεται λίγο έξω από την περιοχή πλησιάζει για να σουτάρει. Υποτονικό
πέταγμα του Πουγιόλ και του Βαλδές. Γκολ, I -0. Η ένταση και η πίεση είναι τώρα
για τον Ράικαρντ. Μόνο πέντε λεπτά και εμφανίζεται ο Λίο Μέσι. Ο Τσάβι κάνει
μια βαθιά μπαλιά που φέρνει τον Αργεντινό μόνο μπροστά στον Κασίγιας. Οι
«λευκοί» μένουν ακίνητοι να παρακολουθούν. Ισοφάριση, 1-1. Οι άμυνες και στις
δύο ομάδες «μπάζουν νερά». Από τους πιο νευρικούς παίκτες από την πλευρά της
Μπάρτσα είναι ο Ολεγκέρ, ο οποίος θα καταλήξει να αποβληθεί στο 45° λεπτό με
δεύτερη κίτρινη κάρτα (για ένα σκληρό φάουλ πάνω στον Γκάγο). Έχει δει την
πρώτη κάρτα στο 12° λεπτό, όταν μπαίνει ο Γκούτι μέσα στην περιοχή. Πέναλτι και
κίτρινη κάρτα. Ο Φαν Νιστελρόι δεν αστοχεί. Ο Φάμπιο Καπέλο δεν πιστεύει αυτό
που βλέπουν τα μάτια του. Υπάρχει συμφωνία με τον πρόεδρο να μη συνεχίσει στον
πάγκο σε περίπτωση ήττας, έτσι το να βρίσκεται τώρα μπροστά στο σκορ είναι
πραγματικά καθαρό οξυγόνο. Όμως κρατάει λίγο. Πάλι ο εφιάλτης, ο Λίο Μέσι, που
κερδίζει μια απόκρουση του Κασίγιας. Δεν είναι εύκολο να σκοράρει αλλά το κάνει
και ισοφαρίζει. Η μπάλα ακριβώς στο παραθυράκι της εστίας. Τα εύσημα για την
ισοφάριση, χωρίς άλλο, στον Ροναλντίνιο, που ξύπνησε επιτέλους από τον λήθαργο
του. Κάνει αυτό που γνωρίζει να κάνει, ντριμπλάρει δύο και τρεις αντιπάλους,
κάνει το ένα-δύο με τον Ετό και σουτάρει για να «σκοτώσει» τον Κασίγιας, που
κατορθώνει να αποκρούσει με το χέρι αρχικά, δεν μπορεί, όμως, να κάνει τίποτα
στην κοντινή προβολή του Μέσι. Τέσσερα γκολ μέσα σε 27 λεπτά, είναι το θέαμα
που αρέσει στο ισπανικό κοινό. Η Μπάρτσα, απελευθερωμένη από τους φόβους της,
μοιάζει να παίρνει τον έλεγχο της κατάστασης. Η οπισθοφυλακή της Ρεάλ είναι
αποδιοργανωμένη. Μετά, όμως, έρχεται η αποβολή και στο δεύτερο ημίχρονο παίζει
με έναν παίκτη λιγότερο. Ο Ράικαρντ βγάζει τον Ετό και βάζει τον Σιλβίνιο. Οι
«μπλαουγκράνα» ελέγχουν την μπάλα, αλλά ο κίνδυνος έχει χρώμα λευκό. Το
προβάδισμα κρέμεται από ένα σκοινί. Φάουλ που εκτελείται από τον Γκούτι: πηδάνε
ο Σέρχιο Ράμος και ο Πουγιόλ. Ο Μαδριλένος αμυντικός αγγίζει την μπάλα με τον
αυχένα, η μπάλα χτυπάει στο κάτω μέρος του οριζόντιου δοκαριού και μπαίνει,
2-3. Νίκη; Όχι, φτάνει ο Μέσι για να σώσει την Μπάρτσα και να κρατήσει τη Ρεάλ
σε απόσταση στη βαθμολογία. Και ο Καπέλο επιστρέφει στα προβλήματά του όπως
πάντα.
Κοριέρε Ντελα Σέρα 11.03 07
Ναι, ο Καπέλο... στην καλύτερη περίπτωση είχε ξεχάσει το
τι είναι ικανός να κάνει ο Μέσι. Και χωρίς άλλο ήταν ακριβώς αυτός που, στο
τέλος του Τροφέο Χοάν Γκάμπερ, στις 24 Αυγούστου του 2005, είχε ερωτηθεί για
αυτόν τον διάβολο (έτσι τον παρουσίαζαν) ο οποίος τρέλανε την άμυνα της
Γιουβέντους, είχε προκαλέσει τρεις κίτρινες κάρτες, συμμετέχοντας στα γκολ και
δημιουργώντας κινδύνους κατά τη διάρκεια των 90 λεπτών. Στο τέλος του αγώνα,
που έληξε στη διαδικασία των πέναλτι, η Γιουβέντους επέστρεψε στο «σπίτι» με το
κύπελλο χάρη στις 6 εύστοχες εκτελέσεις από τα 11 μέτρα. Αλλά στον Λίο
απονεμήθηκε ο τίτλος του καλύτερου παίκτη και μετατράπηκε σε μια αυθεντική
έκπληξη κατά τη διάρκεια του αγώνα. Κάνοντας αστεία με τον Φρανκ Ράικαρντ, ο
Φάμπιο Καπέλο, που είχε αναγνωρίσει άμεσα το ταλέντο του μικρού, του είπε:
«Καλά... εάν στην ομάδα δεν έχεις μια θέση επιθετικού γι' αυτόν, πες το μου,
είμαστε διατεθειμένοι να υπογράψουμε και να τον πάρουμε εμείς».
Ίσως ο Φάμπιο Καπέλο, παραμονές της 10ης Μαρτίου του
2007, νόμιζε ότι όλα θα πήγαιναν καλά, όπως στον αγώνα του πρώτου γύρου, στις
22 Οκτωβρίου του 2006, στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Σκορ 2-0 για τους
«μερένγκες» και όλος ο κόσμος στο «σπίτι του εν ειρήνη», με έναν Μέσι που είχε
φορτσάρει δυνατά για τουλάχιστον 70 λεπτά, με ένα ρεπερτόριο με πάσες και
ντρίμπλες με το αριστερό πόδι, ανύπαρκτη βοήθεια από τους συμπαίκτες του, και
διεισδύσεις στη μεγάλη περιοχή. Και όλο αυτό ενώ δεχόταν μια σειρά από δυνατά
μαρκαρίσματα, στα ορια του κανονισμού, από την πλευρά του Έμερσον. Μέχρι τη
στιγμή που, στο τέλος του αγώνα, του διαγνώστηκε διάστρεμμα και κάκωση
συνδέσμων στην έξω πλευρά του δεξιού αστραγάλου που θα τον κρατήσει ακίνητο για
μία εβδομάδα. Ωστόσο δεν είχε κατορθώσει να σκοράρει.
Αυτή τη φορά η «μουσική» είχε αλλάξει. Είναι ότι ο Μέσι
έχει κάτι εναντίον του Ντον Φάμπιο, σήμερα προπονητή της εθνικής ομάδας της
Αγγλίας; Είναι απόλυτο να το πει κανείς. Είναι ότι το να παίζεις ενάντια στον Καπέλο
φέρνει τύχη; Ούτε. Το ζήτημα είναι άλλο. «Το να παίζεις ενάντια στη Ρεάλ
Μαδρίτης», λέει ο Μέσι, «προσφέρει πάντα ένα ιδιαίτερο κίνητρο για τον
καθέναν». Αυτό είναι αλήθεια και το έχει αποδείξει από την πρώτη φορά που
πάτησε στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» στις 19 Νοεμβρίου του 2005. Όλοι θυμούνται
αυτόν τον αγώνα για το σόου του Ροναλντίνιο (δύο καταπληκτικά γκολ χωρίς να
ληφθούν υπόψη όλα τα υπόλοιπα) και για τον πανηγυρισμό με standig ovation του
μαδριλένικου κοινού. Αυτή ήταν χωρίς άλλο η εικόνα του αγώνα. Αξέχαστη.
Παίχτηκε σε όλα τα κανάλια. Κάμερες και δημοσιογράφοι είχαν εστιάσει σε δύο
κυρίους στην εξέδρα, τον έναν με ένα μαύρο μουστάκι και τον άλλον με γένια
μερικών ημερών, που χειροκροτούσαν όρθιοι. Τους ρώτησαν γιατί ήταν τόσο
ενθουσιασμένοι και απάντησαν ότι δεν ήταν δυνατό να μη χειροκροτήσουν έναν
τέτοιο απίστευτο ποδοσφαιριστή και τη μαγεία του. Αλλά επιπλέον του Γκαούτσο
(γνωστού και ως Ροναλντίνιο), αυτοί που ήταν στις κερκίδες έμειναν με ανοιχτό
το στόμα και με τη δράση του Λίο.
Ξεφυλλίζουμε τις σημειώσεις αυτής της ημέρας: 3° λεπτό, ο
Σέρχιο Ράμος υποχρεώνεται να ανατρέψει τον «Ψύλλο» λίγο έξω από την περιοχή.
Στο 15° λεπτό, είναι ο Λίο ο οποίος, μετά από μια καταπληκτική ενέργεια, βοηθά
τον Ετό να πετύχει το πρώτο γκολ. Λεπτό 26°, καταπληκτική αλλαγή στον ρυθμό του
Μέσι που αφήνει άγαλμα τον Ρομπέρτο Κάρλος. Λεπτό 30°, ο Μέσι δημιουργεί ρήγμα
στην άμυνα αλλά ο Ίκερ Κασίγιας αποκρούει την προσπάθεια. Έπειτα, η Μπάρτσα
βάζει το δεύτερο γκολ. 40° λεπτό, σλάλομ του Ροναλντίνιο που σεντράρει για τον
Μέσι, αλλά η κεφαλιά του πηγαίνει μακριά από τα δοκάρια της εστίας. 47° λεπτό,
ο Μέσι το προσπαθεί και πάλι. Σουτάρει από μακριά και η μπάλα κοντράρει στους
αμυντικούς. Λεπτό 55°, ο Κασίγιας λέει όχι στο τρίτο «χτύπημα» του Μέσι. 69°
λεπτό, ο Μέσι αντικαθίσταται από τον Ινιέστα. Στιγμές και σημεία για να
θυμόμαστε ότι ήδη στο ντεμπούτο σε ένα «ελ κλάσικο» έκανε έναν καταπληκτικό
αγώνα, το μόνο που έλειπε ήταν το γκολ για να μετατραπεί σε κάτι τέλειο,
εντυπωσίασε με την επίδειξη της ταχύτητάς του, της γεωμετρίας του και με τις
«φονικές» πάσες του. Αλλά το πιο δυνατό σημείο αυτού του αγώνα είναι το θάρρος
και η «ψυχή» από την πλευρά ενός παίκτη που έκανε το ντεμπούτο του, που δεν
φοβόταν κανέναν και τίποτα, που δεν υπέφερε από τον «φόβο του πρωτάρη» όπως θα
επιθυμούσε ο συμπατριώτης του Χόρχε Βαλντάνο, που το έδειχνε προς όλες τις
κατευθύνσεις, που πήρε την πρωτοβουλία και ανέλαβε ευθύνες στο παιχνίδι παρά το
γεγονός ότι υπήρχαν μέσα στο γήπεδο παίκτες όπως ο Ροναλντίνιο και ο Ετό στην
καλύτερή τους κατάσταση. Είναι οι εντυπώσεις που έμειναν, αρκούντως επαρκείς,
αναμφισβήτητες και επαναβεβαιωμένες. Είναι κρίμα που δεν έπαιξε στον αγώνα του
δεύτερου γύρου εξαιτίας του τραυματισμού που υπέστη στον αγώνα με την Τσέλσι.
Τον ίδιο τραυματισμό (μόνο που ήταν στο άλλο πόδι) θα
υποστεί στις 15 του Δεκέμβρη του 2007 στο «Μεστάγια», πέντε μέρες πριν το
ντέρμπι. Πόνος στο αριστερό πόδι, γυρισμένο κεφάλι, φανέλα ανάμεσα στα δόντια
και εξω. Κλασικό αντίο. Απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπάρτσα πρέπει να αφήσει
πίσω τον παίκτη που είχε κάνει τη διαφορά σε όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής
περιόδου. Η ακτινογραφία το επιβεβαιώνει: θλάση του επάνω μέρους του αριστερού
δικεφάλου του μηριαίου. Θα ξαναεμφανιστεί 36 μέρες μετά, στις 20 Ιανουαρίου,
ενάντια στη Ράθινγκ Σανταντέρ.
Μια ερώτηση: γιατί ο Μέσι «τραυματίζεται» τόσο εύκολα,
μέχρι που μερικοί τον φωνάζουν «το αστέρι από πορσελάνη»; Είναι πολλές οι
αιτίες που μπορούν να δημιουργήσουν έναν τραυματισμό. Στην περίπτωση του Μέσι,
κάποιοι υπογράμμιζαν και τις φυσικές ιδιαιτερότητες του στην ανατομία των μυών
του, των οστών του και των προβλημάτων με την ανάπτυξή του, η οποία επετεύχθη
με την υποστήριξη των ορμονών. Είναι δύσκολο σε κάθε περίπτωση να προσδιορισθεί
με ακρίβεια. Οι γιατροί της Μπαρτσελόνα βρέθηκαν αμέσως κατηγορούμενοι στον
Τύπο για τα λάθη τους, σχετικά με την πρόγνωση του χρόνου επανόδου του παίκτη.
«Σε εμένα είπαν», εξηγεί ο Χόρχε Μέσι, «ότι το μυϊκό του σύστημα είναι όπως των
αθλητών του σπριντ. Του δίνει αυτήν την ταχύτητα που τον χαρακτηρίζει αλλά το
ρίσκο των μυϊκών τραυματισμών είναι κάτι σημαντικό. Σε κάθε περίπτωση ο Λίο
είναι εντελώς συνειδητοποιημένος για το τι πρέπει να προσέχει και πολύ
μάλιστα». Κλείνοντας το θέμα των μυϊκών τραυματισμών πριν ξετυλίξουμε και πάλι
το νήμα των γεγονότων στις 10 Μαρτίου του 2007, στο μεσοδιάστημα υπάρχει ακόμη
ένας τραυματισμός. Ο Λίο βγαίνει εκτός για 9 εβδομάδες αιφνιδίως, με ένα
χτύπημα κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Στις 12 Νοεμβρίου του 2006, στον αγώνα
ενάντια στη Ρεάλ Σαραγόσα, δέχεται μια σκαριά στο πόδι από τον Αλμπέρτο Κάταγμα
στο πέμπτο μετατάρσιο του αριστερού ποδιού. Πρέπει να περάσει από το
χειρουργείο για να του τοποθετήσουν μια βίδα προκειμένου να στηρίξουν το
σπάσιμο και ένα μόσχευμα για να επισπεύσουν την ανάρρωση.
Πριν από τη συνάντηση με τη Ρεάλ έπαιξε μερικούς καλούς
αγώνες, αλλά όπως λέει ο ίδιος: «Μου έλειπε το γκολ. Ήταν κάτι που εκκρεμούσε».
Πέτυχε χατ τρικ, το πρώτο του σε υψηλό επίπεδο (είχε βάλει κάποια γκολ αλλά σε
αγώνες μικρής σημασίας) και αν και δεν έδωσε τη νίκη στην ομάδα, τουλάχιστον
χρειαζόταν για να σώσει η Μπάρτσα στο τέλος την παρτίδα. «Γιατί το να χάνεις
από τη Ρεάλ» λέει, «είναι δύσκολο και εκνευριστικό». Και δεν είναι μόνο αυτό,
το γκολ επιτρέπει στον Λίο να στείλει ένα μήνυμα: «Δύναμη, Τίο» (το είχε γράψει
κάτω από τη φανέλα του), στον νονό του που έχανε τον πατέρα του. Ένας τρόπος
για να δείξει όλη του την υποστήριξη σ' ένα αγαπημένο πρόσωπο σε μια στιγμή
δύσκολη. Και είχε και άλλη αφιέρωση σε αυτήν τη μαγική νύχτα. Φιλούσε το σήμα
της Μπάρτσα. Μετά από το τρίτο γκολ που πέτυχε, ο Μέσι τρέχει και επαναλαμβάνει
την κίνηση, (εξηγώντας: «Χρωστάω πολλά στην Μπάρτσα για ό,τι έκανε για εμένα
και το ίδιο και στον κόσμο της για την αγάπη που μου έδειξε, και κυρίως, κατά
τη διάρκεια αυτών των δύσκολων μηνών»). Τρία γκολ και άλλαξε η πορεία μιας κακής
αγωνιστικής περιόδου. Πλέον ξεκινώντας από τις 20 Μαρτίου, ο Λίο παίζει πολύ,
δεν χάνει ευκαιρίες και δεν βάζει μόνο γκολ αλλά φτιάχνει αριστουργήματα.
Μετάφραση: Αργυρώ Ζαχαρίου
Επιμέλεια: Απόστολος Βαβαρίνης
Εκδότης: Παπαδόπουλος
Ημερ. Έκδοσης: 07/05/2012
Σελίδες: 306
ISBN: 978-960-484-328-2
Βιβλιοδεσία: Soft Cover
Σχήμα: 14.5x20.5
Τιμή: 13,99€
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου