Βαρύ ανάθεμα έπεσε στους Ισπανούς επειδή δεν... σκίστηκαν να κυνηγήσουν τη νίκη, για να το πούμε κομψά, επί των Βραζιλιάνων στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων του Ολυμπιακού τουρνουά μπάσκετ. Οι... υπερασπιστές του αθάνατου αρχαίου πνεύματος έριξαν στην πυρά τους Ισπανούς για την προτίμηση της ήττας. Προσωπικά, δεν συμμετέχω στους αφορισμούς. Δεν βρίσκω θεμιτή, αλλά βρίσκω πολύ λογική την επιλογή αποτελέσματος όταν έχεις συνέχεια και κρίνεις ότι αυτό σε βολεύει στρατηγικά. Ισως είναι και ενστικτώδες να προτιμάς μια μέρα που θα σε στιγματίσουν, όταν θεωρείς ότι σε λίγες μέρες θα εξασφαλίσεις την παρουσία σου στο βάθρο των Ολυμπιακών αγώνων μέσα από αυτή σου την επιλογή.
Ενώ δεν κατακρίνω την επιλογή των Ισπανών όμως, έχω ενστάσεις ως προς το αγωνιστικό μέρος της υπόθεσης. Το σκεπτικό τους ήταν σαφές. "Οι ΗΠΑ δεν παίζονται, εμείς είμαστε η καλύτερη ομάδα πίσω από αυτούς, οπότε ας τους βρούμε στον τελικό, έχοντας εξασφαλίσει το μετάλιο και μπαίνοντας για ένα ματς όπου όλα γίνονται". Είναι όμως έτσι; Οχι ως προς το σκέλος των ΗΠΑ, αυτό δεν συζητιέται, αλλά ως προς το ότι οι Ισπανοί είναι η καλύτερη ομάδα πίσω από αυτούς;
Το τουρνουά που έχουν κάνει μέχρι τώρα οι Ισπανοί δεν είναι πειστικό. Δείχνουν περισσότερα τρωτά σημεία από ποτέ στην ιστορία της συγκεκριμένης υπερομάδας ή, αν προτιμάτε δείχνουν τρωτά σημεία, αφού άλλοτε δύσκολα έβρισκες τέτοια. ΑΚόμα και η επιλογή αντιπάλου μέσω ήττας, δεν ήταν στο DNA αυτής της ομάδας, όμνως φέτος ίσως να νιώθουν και οι ίδιοι ότι η κατάστασή τους επέβαλε να μπουν σε υπολογισμούς. Μόνο που αυτοί οι υπολογισμοί ήταν για μια φάση παρακάτω. Προηγούνται όμως οι προημιτελικοί. Κι εκεί, υπάρχει η Γαλλία, η οποία δείχνει λιγότερο "αφελής" από άλλα χρόνια και ίσως αποδειχθεί πολύ ψηλότερο εμπόδιο από όσο το έχουν μετρήσει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου