Αν ο Φερνάντο Σάντος ήταν πολιτικός αρχηγός

ΚΩΣΤΑΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ_

Αν ο Φερνάντο Σάντος ήταν πολιτικός αρχηγός...

...σίγουρα δε θα ήταν ο Αντώνης Σαμαράς. Παρότι το «παλιοζωή, παλιόκοσμε και παλικοινωνία» ύφος του Πορτογάλου και ο εξίσου πονεμένος (χάσει – κερδίσει) τόνος του στις συνεντεύξεις τύπου, συχνά μοιάζει με το πιο πρόσφατο στιλ που έχει υιοθετήσει ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας (εντάξει, αυτός πονάει, επειδή πονάει η χώρα...), ο πρώτος διαθέτει μια σταθερή κοσμοθεωρία βάση της οποίας πορεύεται τόσα χρόνια. Ο δεύτερος διαθέτει μια σταθερή κοσμοθεωρία βάση της οποίας πορεύεται αυτή την εβδομάδα. Για την επόμενη βλέπουμε...

Σίγουρα δε θα ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Κατ΄ αρχήν ο Αλέξης αποτελεί κάτι σαν το νέο τρεντ της ελληνικής κοινωνίας. Και ως γνωστόν ο Σάντος έχει τόση σχέση με τα τρεντς όση ο Θεόδωρος Πάγκαλος με τη μετριοπάθεια (ή και τη δίαιτα εδώ που τα λέμε...). Δεύτερον, ο Αλέξης υπόσχεται. Πολλά. Όσα περισσότερα του επιτρέπουν οι συνθήκες.  Ενώ ο Σάντος αποφεύγει τις μεγάλες κουβέντες όπως οι παχουλές κοπέλες τα μαγιό – τάγκα . Ή εν πάση περιπτώσει όπως θα έπρεπε να αποφεύγουν οι παχουλές κοπέλες τα μαγιό τάγκα αλλά δυστυχώς για όλους μας δεν το κάνουν. Βεβαίως υπάρχει κι ένα κοινό ανάμεσα στον Τσίπρα και τον ομοσπονδιακό τεχνικό. Αμφότεροι  - λένε ότι - θέλουν να μείνουν στο Euro αλλά με τις επιλογές τους δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα τα καταφέρουν.

Σίγουρα δε θα ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Η ικανότητα του Σάντος να μιλήσει για πάρα πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους θέματα, μοιάζει κάπως με τη τάση του Βαγγέλη να αμπελοφιλοσοφεί. Μόνο που όσον αφορά το αντικείμενο του ο προπονητής της Εθνικής είναι απολύτως συγκεκριμένος.  Όσον  αφορά το δικό του αντικείμενο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ξεκινάει από την οικονομική κρίση και καταλήγει στα υπαρξιακά αδιέξοδα του σκληρού στρουκτουραλισμού των σοσιαλιστικών κοινωνιών, αφήνοντας το ακροατήριο του να αναρωτιέται ποιος υπέγραψε το δεύτερο μνημόνιο, ο Βενιζέλος ή ο Στάλιν. Επίσης, με εξαίρεση το αποτυχημένο πέρασμα του από τον Παναθηναϊκό, ο Σάντος όποια ομάδα ανέλαβε , τη βελτίωσε. Ενώ με τον Βενιζέλο, εκεί που το ΠΑΣΟΚ έπαιζε πάντα για Τσάμπιονς Λιγκ, πλέον παλεύει για να αποφύγει τον υποβιβασμό .

Σίγουρα δε θα ήταν ο Πάνος Καμμένος.  Ο Σάντος πέτυχε ό,τι πέτυχε στη ζωή του, με πολύ δουλειά και λίγα λόγια. Ο Πάνος Καμμένος μπήκε στη βουλή ως αρχηγός του τέταρτου κόμματος στην Ελλάδα με λίγη δουλειά και πολλά λόγια. Ο Σάντος δε φωνάζει. Ο Καμμένος μόνο φωνάζει. Ο Σάντος δεν ενδιαφέρεται για τη δημόσια εικόνα του. Ο Καμμένος καίγεται για τη δημόσια εικόνα του,  αν και το αρχηγιλίκι αποδείχθηκε εξαιρετικά πλούσιο σε λιπαρά (κοινώς, η κοιλιά του συναγωνίζεται πλέον σε εμβαδόν την πλατεία Συντάγματος, όπου ως γνωστόν πρέπει να κρεμαστούν όλοι οι προδότες πολιτικοί της μνημονιακής κυβέρνησης Τσολάκογλου).

Σίγουρα δε θα ήταν ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ επιδιώκει από το ξεκίνημα της αρχηγικής του πορείας να υιοθετήσει  το προφίλ του χωρατατζή θείου με τον οποίο πίνεις  κρασί στην ταβέρνα και περνάς μια χαρά. Ο Σάντος, παρότι αρκετοί τον έχουν αποκαλέσει κατά καιρούς ταβερνιάρη, δεν επεδίωξε ποτέ να είναι ευχάριστος ή διασκεδαστικός (εκτός κι αν βρίσκετε ευχάριστη ή διασκεδαστική τη φιλμογραφία  του Αλεχάντρο Ιναρίτου, οπότε ο Φερνάντο είναι ο άνθρωπος σας). Αντιθέτως, όταν χρειάστηκε έγινε και δυσάρεστος και σχεδόν αντιπαθής. Ο Καρατζαφέρης προτιμά να ξεμείνει από χρωμοσαμπουάν, παρά να του συμβεί κάτι τέτοιο.

Σίγουρα δεν θα ήταν ο Νίκος Μιχαλολιάκος.  Γιατί ο Σάντος είναι ένας πολίτης του κόσμου με ευρύτητα σκέψης. Όχι κάποιος μεγαλομανής, συνοικιακός, wannabe δικτατορίσκος.

Θα μπορούσε να είναι ο Φώτης Κουβέλης. Και οι δυο έρχονται  από μια άλλη εποχή, την εποχή που το μουστάκι ήταν ακόμα σύμβολο αριστερής διανόησης και το δερμάτινο του Σάντος ακόμα καινούργιο.  Και οι δυο διαθέτουν εμπειρία, εμπνέουν σεβασμό και μιλούν ψύχραιμα και μετρημένα. Μόνο ο ένας όμως είναι κατ΄ επιλογή ανώδυνος και προσπαθεί να στρογγυλέψει τις σκληρές αλήθειες, επιλέγοντας το πρόσκαιρο, προσωπικό όφελος από το κοινωνικό. Μάντεψε ποιος απ΄τους δυο...

Εν κατακλείδι, υπάρχει μόνο ένας ή μάλλον μία πολιτικός αρχηγός που μοιάζει με τον Σάντος. Ντύνεται με την τελευταία λέξη της μόδας (πριν αυτοκτονήσει) όπως και ο Πορτογάλος, είναι δογματική και ξεροκέφαλη όπως ο Πορτογάλος, κολλημένη στο παρελθόν όπως ο Πορτογάλος (εκείνη στο κομμουνιστικό όραμα, ο Φερνάντο στον Χαλκιά) και αποφασισμένη να ζήσει ή να πεθάνει με τις απόψεις της. Όπως ο Πορτογάλος.

Ναι, αν ο Φερνάντο Σάντος ήταν πολιτικός αρχηγός, φυσικά θα ήταν η Αλέκα Παπαρήγα!

(To κείμενο γράφτηκε για το www.prismanews.gr)